Blij!

Er is zoveel verdriet! In de wereld, in onze gemeente. Kun je dan nog wel blij zijn? Ik ontdek bij mijzelf dat ik dat kan en soms - heel soms - me er ook een beetje schuldig over voel. Hoe kan je nou blij zijn terwijl ouders tobben over hun kind, mensen in de kerk een ernstige ziekte hebben, er zoveel verdriet in de wereld is. En dan is mijn blij zijn nog niet eens altijd een bewust "verheugen in de Heer". Dat zou natuurlijk wél legaal zijn. Maar ik ben ook gewoon zomaar blij, gelukkig van binnen. ZOnder echt te weten waar het vandaan komt. Natuurlijk, ik heb de beste mooiste liefste vrouw van de wereld (meestal) en schattige kinderen en kleinkinderen (bijna altijd) en vrienden waar je op kan bouwen. Het zal allemaal wel helpen. Maar het meest zit het gewoon van binnen! Er schijn toch een lichtje wat niet zo snel uitgaat. Soms gebeurt het, een klein poosje. Het heeft ook weleens langer geduurd. Maar vandaag is het er. Hoera!

Ik blijf de Heer verwachten!

In een oude versie van deze woorden volgt er dan:"Mijn ziel wacht onverstoord, ik hoop in al mijn klachten, op zijn onfeilbaar Woord". Dat gebeurt ook. In alle ondoorzichtige situaties in deze gebroken wereld blijven we de Heer verwachten. Zowel in déze wereld als in de toekomende eeuw. De vaste wetenschap dat God niets uit de handen loopt is mijn houvast. Hoe lief heb ik Uw wet. Dat we Gods doel mogen kennen en Zijn regels voor dit leven mogen uitvoeren maakt alles anders. We blijven bidden. Voor Mattanja, maar ook voor Joh, die waarschijnlijk gaat sterven aan kanker. Maar ook voor West Friesland waarin duizenden mensen wonen, die allemaal heel zeker eens gaan sterven. Het leven is een dodelijke gebeurtenis, die wacht op een fantastische transformatie, wedergeboorte noemen we dat dan. Als je gestoven bent voor je sterft hoef je niet meer te sterven áls je sterft. Doordenkertje? Ach, toe maar.

Wie of wat is Shariah 4 Holland?

Een kind is ons geboren!

Dat gebeurt in een land, dat in duisternis verkeert. Rampzalige toestanden in de tijd van Jesaja. Kinderen werden misbruikt door ze aan de goden te offeren, het recht werd verkracht, er was oorlogsdreiging, sociaal onrecht was aan de orde van de dag. En dan is er een teken van hoop! Een kind! Een kind is ons geboren. Ik vind élk kind een teken van hoop. De geboorte van een nieuw mens is wel degelijk een wonder, hoe wetenschappelijk je het óók kan benaderen. Maar dit Kind is het grootste Wonder, want zijn vader is God! De maagdelijke geboorten, zonder tussenkomst van een man, iets tussen God en Maria, is de nieuwe start van God met de mensheid. Adam wordt gepasseerd en er wordt een nieuwe Adam gecreëerd. Hij zal zijn volk verlossen. Nog niet. Maar kómen zal het. Die met tranen zaaien zullen met gejuich maaien.

Het monster?

Ik werd ziek van de gedachte dat iemand zich aan mijn (klein) kinderen zou vergrijpen. Ik word ook ziek van de manier waarop we ons met z'n allen storten op de dader(s). Zeker, ze moeten met hun "poten"van kinderen afblijven. Maar wij roepen wel héél hard "kruisigt hem". Zou er iets van plaatsvervangende schuld in zitten? Wie werpt de eerste steen? Nee, dan gaat het niet alleen over kinderporno, maar over de medeverantwoordelijkheid voor de duurzame ontwrichting van deze maatschappij. Nederland heeft God en de wet van God verlaten. Dan komt het tot allerlei uitwassen. Dat was vroeger al zo toen mensen hun kinderen aan de moloch offerden, dat is vandaag ook zo nu de maatschappij zijn kinderen aan de mammon (geldgod) offert. Een diepgaande verandering is nodig, waarin het gezin weer centraal komt te staan. Een écht gezin, waarin vader en moeder vaste bakens zijn voor hun kinderen.

Blijf met je poten van de kinderen af!

Waar zijn de mannen en de vrouwen, die bereid zijn een offer te brengen voor een ideaal? Waar zijn de mannen en de vrouwen die nog in opstand komen tegen onrecht? Die zo walgen van kinderporno dat ze gaan zeggen TOT HIER EN VERDER OVER MIJN LIJK!! Die willen gaan voor een wereld waar kinderen VEILIG zijn. Hier, in Afghanistan, in Gaza en in een bus in Jeruzalem? Waarom laten we met z'n allen deze wereld al TV kijkend naar de verdommenis gaan? Wat moet er wél gebeuren voor we in actie komen. En wát, wát kunnen we in GODS Naam doen? Welk offer kúnnen we brengen, of kúnnen we alleen maar wachten tot álles kapot is? Goed bestuur werd BLOEDBESTUUR. En onze (klein) kinderen schepen we op met een failliete wereld. Ik zou wel 100.000 reacties willen hebben op een schrijven als dit en liefst een miljoen om de grootste demonstratie ooit te ontketenen: NO MORE!

Het huis van mijn Vader!

In het huis van mijn Vader is plaats genoeg. Het zijn woorden van Jezus zelf. Veel kerken denken dat er maar één kamer is, waar hun muziek wordt gespeeld, hun soortgenoten zitten. Onvoorstelbaar dat er ook andersdenkende mensen in het huis van de Vader zouden verblijven. Toch is dat het huis van de Vader van Jezus: kamers genoeg en plaats voor iedereen! Maakt het dan niet meer uit wat je gelooft? Het is wél het huis van de Vader van Jezus. En Hij heeft Jezus aangesteld als Hoofd van het gezin. Zonder Hem is er geen huis van de Vader. Dat lijkt me redelijk. Maar mét Hem is er plaats voor iedereen, van links tot rechts en hoog tot laag

Waarom Jezus?

Hoe was Jezus nu de Zoon van God? In het begin was het Woord, en het Woord was bij God en door het Woord is de schepping er en het Woord is vlees geworden (geboren als kind) en zo is daar Jezus. God is één! Als is uit, door en tót God. Vóór in den beginne kunnen wij niet denken, op het moment van in den beginnen sprak God een Woord, Gods Woord en als God spreekt gebeurt er iets. De schepping gebeurde. En dat gebeurende Woord is "het begin der schepping Gods". Dat Woord is uiteindelijk zichtbaar geworden in Bethlehem als het zichtbare, volmaakte Woord van God: Jezus! Dat valt niet te vatten in dogmatische termen als helemaal of half mens of God. Jezus is wie Hij is, zoals God ISWIEHIJIS. En is Jezus Naam zijn wij kinderen van een nieuwe schepping. Een schepping uit de hemel. Door geloof in Jezus maken we deel uit van een nieuwe eeuw! De eeuw(igheid) van God.

Barmhartigheid triomfeert over het oordeel!

Dat staat écht in de Bijbel, kijk maar! Hier.. Wat betekent dat toch? Oordelen kunnen we allemaal. En soms moet dat ook. Als ik naar veel reacties kijk op mijn blogjes hier kunnen we het heel goed. Voor de discussie ook niks mis mee, maar soms..zie en merk ik dat mensen diep geraakt, besachadigd worden door het (ver)oordelend gedrag van de ander. De barmhartigheid, de genade naar mijn medemens overwint dat oordeel. Hij, zij, man, vrouw, moslim, christen, bhoedist, homo, transseksueel, wettisch en wetteloos, we zijn allemaal schepselen, ménsen. We behoren allemaal tot de Schepping die God zó lief had, dat Hij zijn Zoon er voor overhad om deze te redden. Religie zonder barmhartigheid, óók geloof in Jezus zonder barmhartigheid, is het niet eens waard om geloof te heten. Vuilnis. Weg ermee!

Herziene Statenvertaling

Vanaf morgen is de HSV (Herziene Staten Vertaling) beschikbaar. Al veel langer konden we voorproefjes ervan lezen. Ik wil nu even niet op het taalgebruik ingaan. Wel op de gebruikte grondtekst, de Textus Receptus, de ontvangen tekst. Weinig mensen weten dat alle nieuwe Bijbelvertalingen uitgaan van door wetenschappers samengestelde teksten, gebundeld in bijvoorbeeld de Nestlé Aland of de W&H (Westcott & Hort). En zijn dus verschillende grondteksten. Het gaat dan niet om een paar aanpassingen, maar over duizenden! Er is veel te zeggen voor een vertrouwen op de Textus Receptus en dus op de HSV. Ik zal met genoegen deze nieuwe herziening gaan gebruiken en hoop dat velen met mij dat willen doen.

Wettisch leven

Het is bijna een vloek in de evangelische kerk, wettisch leven. Maar het wordt wel gebruikt voor veel te veel. Wettisch leven is niet hetzelfde als zo goed mogelijk, volgens de regels van God leven. De wet van God is volmaakt en Jezus kwam om die te vervullen, niet om de wet op te heffen. Natuurlijk moeten de gojim (niet-joden) niet volgens de wet van Israël leven. Geen besnijdenis en zo. Maar de volmaakte wet van God zoals bijvoorbeeld in de 10 woorden, is als leefregel niks mis mee, integendeel. Ik zit nog weleens met de shabbat. Die is enerzijds voor Israël, maar anderzijds ook een scheppingsgegeven. Ik houd zelf shabbat op donderdag. Ik geloof niet dat dat erg is. Het gaat om een patroon van zes dagen werken en de zevende dag rust. Maar die rust hebben we dan ook wel erg hard nodig, allemaal! De wereld draait door en niet alleen in DWDD.

Mijn opa

"We motte maar leve, zolang as me kanne" zei opa op z'n Flakkees. En dat heeft hij ook wel gedaan. Hij werd 94 en is gestorven na een val over de drempel, waarbij hij een dwarslaesie opliep. Belangrijker is dat hij stierf in het geloof eeuwig te mogen zingen "van God's goedertierenheên". Wat is er nu zo fijn aan leven. Ik las van een patient die genezen was bij een genezingsdienst en later tóch weer terminaal geworden was. Jaja, dat begrijp ik wel. Het leven is nu eenmaal dodelijk en we zijn allemaal terminaal. Juist daarom is het zo noodzakelijk te begrijpen dat het hier "maar" over een tussenfase gaat. Sterven is het einde niet. Er wacht een nieuwe bestemming. Dit leven maakt wél uit hoe je die eeuwige toekomst gaat doorbrengen. Opa wist dat wel. En ik gelukkig ook. Door genade een kind van God.

Mijn broer.

Vandaag is mijn broer jarig. Gert Jan is een bijzondere broer. Ik heb twee bijzondere broers en meer heb ik er niet. Maar Gert Jan is voor mij heel bijzonder omdat ik af en toe een rol mocht spelen in zijn geestelijk leven. Hij is mede daardoor ook een geestelijke broer van mij geworden. Gert Jan heeft MS. Hij schrijft daarover op een eigen bescheiden website. Juist daardoorheen is hij voor mij een voorbeeld hoe je met ziekte en tegenspoed toch een goed leven kan leiden, dichtbij God kan blijven, je geloof kan behouden en blijvend op Zijn toekomst zien. Ger, ik houd van je. Gefeliciteerd!

Mijn kinderen.

Onvoorwaardelijke liefde. Als ik aan mijn kinderen denk is dat het eerste wat bij mij opkomt. Altijd welkom, ons huis is altijd (een tweede) thuis. Het komt heus niet altijd uit en ik ben echt niet altijd even aardig, voorkomend, spraakzaam en nog meer. En toch is het zo. Al zijn ze getrouwd, zelf moeder of vader,geloven, denken, voelen, vinden ze heel wat anders dan ik, ze zijn mijn kinderen en ik heb ze ongelofelijk lief. Wat is dit nu? Een publieke liefdesverklaring voor mijn kids? Ook, maar ik dacht vanmorgen op deze manier: God is mijn Vader! En Hij is ook nog eens perfekt! Wat wil ik nog meer?

Láát de kinderen!

Kaboel zou veiliger zijn dan Londen. Staat vandaag in een krant Maar één op de vijf kinderen sterft wel voor het vijfde jaar, in Kaboel. Hoe zou dat in Londen zijn? Wat een ongelofelijke misdaad tegen de menselijkheid dat we niet gillend de straat oplopen als kinderen onder de vijf!!! slachtoffer zijn van oorlogsgeweld. Blijf met je handen van kinderen af. Laat ze leven, spelen, lachen. Láát de kinderen kind zijn. Gebruik geen geweren en geweld. Hoe komt het toch dat bij mij dan direct het beeld opkomt van een zegenende Jezus die zei:"Laat de kinderen...tot mij komen" Een wereld die zijn kinderen vermoordt verdient het niet te bestaan. Goed bestuur? Bloedbestuur!!

De Here is God!

Dat was de uitkomst van een nogal heftig verlopen gebeurtenis. ELia en de priesters van Baäl deden een wedstrijdje. Het moet een bijzonder schouwspel zijn geweest. Springende en dansende en zichzelf snijdende priesters van Baäl. Het leek wel Wall Street. Maar vruchtbaar was het niet, hoogstens vermakelijk. En dan die éne profeet me zijn éne gebed...en het water des levens stroomde uit de hemel. Waar vind ik vandáág die profeet? Nou ja, Elia was iemand net als wij. Jij en ik kunnen het niet laten regenen! Jij en ik kunnen wel bidden. Net als Elia. Zijn verhoring begon met een onooglijk wolkje, niet groter dan de hand van een man. Vandaag begint het ook met gebed en met jouw handen. Daar kan geen mens ter wereld tegenop.

Een bijzondere dag.

Vandaag is een bijzondere dag. Er is er één jarig bijvoorbeeld. Of er wordt een baby geboren. Of er sterft iemand. We vieren een jubileum of we gedenken een sterfdag. Vandaag huppelt een kind naar school zonder na te denken over morgen en de hele wereld. Een student weet ineens wat hij/zij worden wil en kiest een richting. Er gaat iemand failliet en er krijgt iemand een hoofdprijs. Nu zijn er mensen waar ik van houd en ik mag het ze laten weten. Ik mag er zijn voor iemand die ziek is, die sterven gaat, die een tweeling heeft gekregen, die mijn dochter is waar ik een autootje voor mag kopen. Vandaag heb ik vrienden en vriendinnen door dik en dun. Vandaag heb ik Wilma lief en zij mij en hebben we elkaar om dat te kunnen vieren. Vandaag koop ik bloemen en vier het leven! Vandaag is een dag, die de Heer mij geeft.

Snel om te horen

Volgens Jacobus moeten we snel zijn om te horen en langzaam om te spreken. Als we daar een speerpunt van maken verandert de wereld! Geven we elkaar de aandacht en de liefde die we nodig hebben. Als je nu tegen iemand zegt dat je (bijvoorbeeld) hoofdpijn hebt, heeft de ander altijd wel een verhaal over zijn of haar klachten. Wat je zegt is dikwijls alleen maar een aanknopingspunt voor de ander. Als ik vertel dat mijn moeder kort geleden is overleden krijg ik verhalen van alle andere moeders, kinderen en meerdere ernstige situaties. Die zijn écht. Dat geloof ik wel, maar ho even, ík vertelde iets. Luistert er nog iemand?! Ik probeer het andersom wél te doen. Bijt het puntje van mijn tong af. Luister en vraag door. Het zijn mijn beste gesprekken. Wat ik zelf zeg weet ik allang, nietwaar? Luisteren dus!

Ik zie hem al staan...

Was dat even schrikken, de Sint was kwijt. De teleurgestelde bekkies van mijn kleinkinderen spraken boekdelen. Geen Sint, geen fe4est, geen kado's. Geen zak ook, maar daar wisten ze toch al niet veel meer van. Die is tegenwoordig om een klein Pietje in mee te smokkelen. Een soort mensensmokkel zeg maar. Maar uiteindelijk, na zo lang mogelijk wachten, totaal onverwacht, was hij daar toch in de haven van Harderwijk. En we zonden en we sprongen en we zijn zo blij, want er zijn géén stoute kind'ren bij. Zie de maan schijnt door de bomen, makkers stáákt uw wild geraas, zoude goede Sint wel komen....grote mensen geloven er óók nog een beetje in. Wat moet je ánders, als de hoop op de échte Heilige is vervlogen? De Sint is weer gevonden. Nou God nog, die zijn we ook al een poosje kwijt.

De toekomst van mijn kleinkinderen.

Ik verlang naar een nieuwe wereld, waarin kinderen kind mogen zijn. We ze niet hoeven leren dat de wereld vol zit met ontspoorde mensen. Waarin ze niet hoeven te weten van - soms zelfs politie - mensen die kinderen kwaad doen. Waarin porno, geweld en misbruik geen rol meer spelen. Een wereld waar mensen van goede wil leven uit liefde. Ik verlang naar Utopia, dat klopt, maar is het zo erg om dat te willen? De Hof van Eden was maar een beging, een afgesloten begin, maar zal het einde niet beter zijn dan? Mag ik, mag ik verlangen? Naar andere dagen, nieuwe tijden? Waarin Stan, Bob en Bas, Sam, Evert en Roos, waarin Lana zichzelf kunnen worden zónder angst. Ik verlang naar een wereld waarin de Vrédevorst Koning is en geen kind meer angst zal hebben. Waarin Gód de tranen van alle mensen droogt. Ik verlang naar de komst van Jezus!

De toren van Babel.

Het was een prachtig plan. De top tot in de hemel! En het was te doen. Dat vond God ook en daarom liet hij het plan in de war schoppen. Verwarring in plaats van een poort naar God. Babylon bestaat nog. En is nog steeds verwarrend. Vanuit Babylon wordt met man en macht gewerkt aan een nieuwe toren. De hele wereld doet mee of wordt meegezogen. Wetenschap is één van de bouwstenen. Valse religie (Mohammedanisme) een andere. (Seksuele) vrijheid oftewel ontsporing doet voorlopig ook nog mee. Aan de kant staat een klein groepje te roepen dat het niet werkt, Babel is verwarring, maar ze worden steeds minder gehoord. Wat wil je dan? De God en Vader van Jezus? God heeft geen zoon, de Bijbel is wetenschappelijk onacceptabel en (seksuele) vrijheid gaat boven alles! En de wereld draait door naar zijn eigen ondergang. Babylon gaat vallen! Het kleine groepje wacht op de prins op het witte paard. Wachten duurt lang, maar Hij komt. Volhouden maar.

Wat is het evangelie?

Evangelie, blijde boodschap. Als je gelooft in Jezus mag je naar de hemel...en zo niet, dan ga je naar de hel!Daar word ik niet blij van. Al zou ik zelf wél naar de hemel gaan, er gaan mij te veel mensen naar de hel. Jezus werd slacht-offer van een verloren mensheid en deed voor hoe je moest lijden...ach, dat is wel mooi, maar ook niet echt bemoedigend. God is een God die "heel het aards gebeuren" vast in handen heeft. Die tot Zijn doel komt met en door mensen. Die dat mogelijk maakte door in Christus het beeld van de ware God te laten zien en Zijn liefde onvoorwaardelijk over de mensheid uit te storten, ja dát zou ik evangelie vinden. Maar is dat het ook? Kunnen mensen verloren gaan? En zo ja wat betekent dat dan? Zo niet, waarom zou je je voegen bij de gelovigen als de beklagenswaardigsten van alle mensen? Opdat een ieder die in Hem gelóóft niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe. Wie worden er behouden? Wat gaat het u aan? Strijdt gij om in te gaan! Einde van alle tegenspraak? Of toch meer. Ik plaats deze blog ook op www.waarheid.info en zou juist dáár graag de mening van anderen horen. Neem even de moeite daarheen te gaan?

Politiek correct over Israël.

Ik merk het aan mijn preken. Als ik zeg dat Israël God's volk is en onze steun verdient zeg ik er altijd maar weer bij dat ze heus niet alles goed doen. En dat klopt. Soms zelfs zo slecht dat God ze naar Babel verbant. Maar we worden door dit politiek correcte gedoe wel in een verdomhoekje gedreven. Over Mohammedanen niks dan goeds en over Israël niks dan slechts. Met alle respect en alle liefde voor de hele wereld (Joh. 3:16), zo zit het niet. Israël is de toetssteen van God in deze wereld. Zijn uitverkoren volk. Als je érgens aan kunt zien dat God bestaat is het aan Israël. Zij zijn op dit moment ook hét politieke instrument tegen een oprukkende Mohammedanisering van het westen. Zonder Israël rukt de Sharia op en worden straks onze daden ook door Imams beoordeeld. Ik moet er niet aan denken en daarom sta ik er even bij stil.

Kiezen.

Om te kunnen kiezen moet je durven twijfelen. Twijfel is geen zonde, maar noodzaak. En Jacobus dan? Die twijfelt lijkt op een golf in de zee, heen en weer? Het gáát daar niet over twijfel, maar over dubbel-hartig zijn. Een dubbele agenda hebben, zeggen we vandaag. Niet eerlijk zijn. Beter een eerlijke twijfelaar dan een vastberaden dubbele agenda. Nu is het ook maar net wáár je aan twijfelt en wanneer! Als je tiener bent twijfel je (soms) aan God. Geloof je omdat je ouders geloven of is het iets van jezelf. Helemaal goed. Daar moet je uitkomen. Als je wat ouder bent heb je dat nog weleens, maar besef je toch meer en meer dat de keuze is gemaakt. En door een reeks ervaringen met God en het horen van Zijn stem wordt die twijfel weggenomen. Zijn er weer andere zaken die om een keuze vragen. Laten we elkaar de ruimte gunnen om te twijfelen, daar wordt je beter van.

De stem van God.

Horen we God's stem nog wel? Om te horen moeten we ook luisteren. Léren luisteren. Hoe spreekt God? Meestal niet met een in deze werkelijkheid hoorbare stem. Door allerlei omstandigheden en door de Heilige Schrift horen we de stem van God. Dat vereist wel inzicht. Studie soms. In de Schrift moeten we willen graven om - telkens opnieuw - de stem van God te horen. God spreekt ook zacht in ons verstand. Alsof engelen ons omringen en ons influisteren wat zij van God gehoord hebben. De Heilige Geest in ons leven roept sámen met onze Geest dat God onze Abba, onze Vader is. Wandelen met God is luisteren naar Zijn stem. Hij is de goede herder en de schapen kénnen zijn stem. Alleen dicht bij Hem leer ik die stem verstaan.

Israël

Israël is een bruggenhoofd in het midden oosten. De strijd om Jeruzalem kent veel dimensies. Eén ervan is beslist dat Jeruzalem heel lang behoorde tot de Dar el Salam, mohammedaans gebied en dat mohammedanen dit nooit zullen opgeven. Het simpele feit dat de eeuwige strijd om Jeruzalem niet echt besproken kan worden laat iets zien van het karakter van de Islam. Ik wéét dat vele moslims veel liever in vrede leven dan de voortdurende strijd te moeten aangaan. Maar de Islam staat het niet toe. Vrede met Joden en Christenen is altijd slechts een tijdelijke vrede, een capittel, op basis van een gunst. Onderwerping is toch het einddoel. De strijd die door de wereld gaat is een geestelijke strijd, die met wapens wordt uitgevochten. Brandpunt is Israël, Jeruzalem. De Bijbel voorzegt dat al eeuwenlang!

Vasten

Vasten is een middel, een symbool, om jezelf te laten weten dat je niet alleen maar thuishoort in de materiële wereld. We zijn geestelijke wezens! Op een dag van vasten is er ook de nederigheid om dat te erkennen. In het vasten is geen verdienste en dus ook geen dwang. Het is goed voor je geestelijk leven om het te doen, vanwege het besef wat er achter ligt. Maar als vasten een religieuze plicht wordt vervalt de waarde. Dan zegt God dat het vasten wat Hij verkiest veel meer zit in de zorg voor de armen, de vreemdeling, de wezen en de weduwen. Een vette bankrekening is soms ook aan vastentijd toe. Als je los bent van het materiële zit je niet op je geld, maar ben je er voor de ander.

Sterven.

Hebreeën 9:27 Eens moeten mensen sterven en daarna volgt het oordeel. Zo is het nu eenmaal. We zien het om ons heen, de ene keer meer dan de andere. In mijn kennissenkring zijn enkele mensen bezig met hun laatste stukje. Het lijkt een oordeel: kanker, maar dát is het niet. Dat oordeel komt daarna. Daarná volgt het oordeel! Gisteren hoorde ik van een oudere vrouw uit onze gemeente, die haar achterkleinkind enkele weken geleden moest begraven, dat zij nu ook haar dochter moet missen, plotseling overleden op 58 jarige leeftijd. Vandaag ga ik op bezoek bij een vrouw van 94 jaar, volledig gezond en zij heeft nog veel zin in het leven. Maar toch...het komt voor ons allemaal! Onafwendbaar. Nóg zekerder dan ons pensioen, waar we ons druk om maken. Wie gelooft in Jezus Christus komt niet in het oordeel, maar is al geoordeeld. Wie sterft vóor hij sterft hoeft niet te sterven áls hij sterft.

Voetballers.

Zijn het nog wel mannen, die voetballers? Je hoeft maar naar ze te wijzen en ze vallen om, zeuren om een "kaart" voor de tegenstander, liggen kermend op de grond om even later weer fluks door te gaan. Vroeger was voetbal een contactsport voor flinke kerels, maar daar is niks van over. Hoe versier ik een vrije trap om uit een dood spelmoment te scoren, waarna we ons kunnen terugtrekken. Je moet wel voetbalverslaafd zijn om eredivisie live te nemen. Je kan ze niet eens meer als voorbeeld nemen, zoals ooit Paulus deed bij sportmensen. Of zijn ze juist wél voorbeeld en lijken daarom veel kerkmensen op voetballers? Je moet wel kerkverslaafd zijn om er lid van te blijven. Tijd om de trainingen te hervatten en elkaar eens stevig toe te spreken. We moeten wél bovenaan eindigen en minstens in het linker rijtje.

De kleine Hitler?

Is Wilders een kleine Hitler of is hij juist een nieuwe Churchill, die roept in de woestijn? Een kleine Hitler is hij niet! Alleen al zijn houding ten opzichte van de Joden, Israël, maakt hem daarmee niet te vergelijken. Een nieuwe Churchill? Waarschuwend voor de invloed van een totalitaire ideologie? Dat doet hij wel, maar wat je ervan vindt hangt sterk af van je inschatting van de Islam. Is dat (uiteindelijk) een totalitair systeem of een vreedzame religie? In ieder geval is in die landen waar de Islam de overheersende religie is weinig ruimte voor vrijheid, bijvoorbeeld om van religie te veranderen of het met het regiem niet eens te zijn.Wilders is Wilders, een nieuw fenomeen, geen Hitler en geen Churchill en wellicht ook geen blijvertje. Maar hij benoemt wél een gerechtvaardigde angst voor Mohammedaanse overheersing. En dan gaat het niet over Mohammedanen, maar over een totalitair systeem. Aan Mohammedanen mankeert niks meer dan aan Christenen of atheïsten. Allemaal mensen van dezelfde soort. Misschien is dat wel wat Wilders (nog) niet ziet. Is ook hij gewoon een kleine Adam, zoals wij allemaal.

De wederkomst binnen 25 jaar?

In het ND lezen we de visie van Orlando Bottenbley. De "tekenen der tijden" wijzen erop en ik hoop dat hij gelijk heeft. Ook ik geloofde 25 geleden dat de wederkomst binnen 25 jaar zou zijn. Met ongeveer gelijke argumenten. De staat Israël bestond 25 jaar, de oorlogen en geruchten daarover waren ontelbaar dor de kernwapenwedloop. Rusland was Magog, de sterke natie de vanuit het noorden Israël zou gaan aanvallen en Armageddon zou aanstaande zijn. De Europese Unie had bijna 10 staten, waarmee voldaan zou zijn aan de statenbond van openbaringen. Ik kon er niet van dromen dat het nóg 25 jaar zou duren en de ontwikkelingen toch ook weer anders zouden zijn dan ik toen dacht. Het sterkte argument voor nu is dat het wéér 25 jaar dichterbij is. En weer kan ik me niet voorstellen dat het nog zolang gaat duren. Wáákt, dat wil zeggen, wees ermee bezig, verkondig het evangelie, kijk uit naar de komst van de Heer. Dat is de réden dat we het niet weten. Toch?

Van geld word je niet rijk.

Dat denken we meestal wel. Als we geld hebben willen we meer en als we niks of te weinig hebben verlangen we naar het winnen van de loterij. En áls je die wint (de kans is mega-klein) heb je wel geld, maar ben je niet rijk. Geld hoort bij een wereld vol schulden. De wereld, de landen, de banken, de huizenbezitters, de jongens en meiden met hun te dure mobiele telefoonkosten. Van geld heb je altijd te weinig, hoeveel je ook hebt. En dan nog dit: Een kameel kan makkelijker door het oog van een naald dan een rijk de de hemelpoort ingaat. Geld leidt naar de verdoemenis. Altijd? Natuurlijk niet. Geld is ook leuk en makkelijk. Geld is nodig om te wonen, te leven, te eten en drinken. Zelfs om de kerk (en de voorganger:-) te onderhouden. Maar focus op verlangen naar geld - het dienen van de Mammon zegt de Bijbel - is de wortel van alles wat verkeerd gaat. Kijk maar een rond en je ziet het vanzelf: geldzucht maakt meer kapot dan je lief is. Je kunt geen euro meenemen naar de hemel. Je kunt het wel vooruit sturen.

Stilte!

God vinden doe je niet in de storm, maar in de stilte. In de storm kan Hij wel aanwezig zijn, maar in de stilte is er de ervaring van de Eeuwige. De stortvloed van de muziek en woordenstroom die tot ons komt verhindert ons tot God te gaan. Het houden van "stille tijd" zoals dat jaren geleden nog veel voorkwam is een beetje uit de mode geraakt. "De stilte zingt u toe, o Heer" Kunnen we dan niets zeggen over God, spreken met God? Ja! Maar het begint met luisteren naar God. Als wij éérst gaan definiëren wie of wat Hij is of zou moeten zijn herkennen we Zijn stem niet, zelfs al klinkt die dwars door de stilte heel duidelijk. Wie tot God komt moet geloven dat Hij ís (niet bestaat! het Grieks zegt esti, ís, zie ook SV) en vervolgens de ernstige zoekers beloont met het horen van Zijn Woord.

Nadenken over God.

Het is (bijna?) onmogelijk om na te denken over de Eeuwige. Veel filosofen zeggen dat Hij het hoogste is wat wij kunnen denken. Ik betwijfel dat. Hij is ondenk-baar. Wij denken niet over Hem in termen van bestaan of niet bestaan. Hij is! Bestaan heeft te maken met de werkelijkheid waarin wij leven, begrijpen ook. Begrijpen houdt in "grip krijgen op" en op God krijgen we nooit grip. Daarom zijn atheïstische twijfels zoals bij Dawkins ook volstrekt niet relevant. Ook de twijfels worden afgeleid van redeneringen vanuit het waarneembare. Volgens de Bijbel is de "vreze" des Heren het begín van alle wijsheid. Het begint met ontzag voor en geloof in Hem, die zich door het woord, de Logos, geopenbaard heeft. Hij open-baart zichzelf als een eerst ongrijpbaar en nu kenbare God. De diepste openbaring is het baren van Jezus Christus, waar het Woord vlees is geworden en onder ons heeft gewoond. Beter dan Jezus kunnen we God niet kennen.

Adembenemend!

Een arm om om ons heen, een dikke hug, een warme liefde, we hebben het allemaal nodig. Ik wel tenminste. Heerlijk om te doen, maar ook lekker om te krijgen. Soms letterlijk, dikwijls figuurlijk. Mensen die om je heen staan, dichtbij zijn en je laten ervaren dat ze je liefhebben. Het voelt als een warme douche. Adembenemend. Maar soms gaat het te ver. Worden we adembenemend liefgehad, maar houd je niet de ruimte om jezelf te zijn. Dan wordt het overweldigend. Moeilijke situaties, we kunnen er niet met goed fatsoen vanaf en zonder goed fatsoen willen we niet. Dan de woorden vinden om te zeggen:"Ik wil dat je me omarmt, maar ik wil niet dat je me platdrukt, mijn adem-beneemt."

Ik zie je!

Er zijn stammen in Afrika, die elkaar begroeten met de woorden: "sawu bona". Het betekent: Ik zie je! De tegengroet is dan "sikhona" - ik ben hier! Het is belangrijk de ander te zien, zonder jezelf in de ander te zien. De ander is een uniek exemplaar, christen of niet. Hij of zij is door God geschapen en heeft de adem van de Almachtige in zich. We mogen elkaar liefhebben, ook onze vijanden. De liefde doet de ander geen kwaad, benadeelt hem niet, maar ziet hem (haar) zitten! "Ik zie je zitten" is bij ons weer een vorm van zeggen die liefde doorgeeft. Zegent, wie u vervolgen! Zie door de onmogelijkheden een méns!

Luisteren!

In één van mijn laatste pastorale gesprekken probeerde ik - zoals ik altijd wel probeer - zo goed mogelijk te luisteren. Mijn gesprekspartner was dat blijkbaar niet gewend. Hij praatte honderduit, maar vroeg op een gegeven moment:"Ben je me aan het uithoren?" Misschien ging ik wat te ver en was het tijd geweest om iets te zeggen. Maar het gaf mij ook aan dat er niet zoveel geluisterd wordt. We zijn het niet zo gewend. Als je iemand vertelt dat je hoofdpijn hebt hoor je twee dingen: neem een pilletje én...dat heb ik ook zo dikwijls, gisteren nog en toen....bla bla. Naar iemand luisteren om te weten wat hij of zij echt denkt, zonder daar direct over te oordelen, is een kunst apart. De ander belangrijker te vinden dan je zelf bent is nog moeilijker. Toch is ook dat evangelie, zo mogen we leven.

Balans!

Wat zijn er veel buitenspelers! radikaal is een modewoord en radikaal zijn is ook helemaal in. Maar radikaal de balans zoeken kan ook! We hoeven niet in extremen te vervallen over van alles, religie, moslims, Wilders. Natuurlijk, we hebben meningen, die soms radikaal tegenover elkaar staan. Maar de balans vinden we door liefde. Zonder liefde maken we alleen maar herrie, zegt 1 Kor. 13. Een klinkend cimbaal of een luidende schel. Liefde wordt zichtbaar als het moeilijk wordt. Het is niet zo moeilijk iemand lief te hebben waar je mee bevriend bent. Maar dan je vijanden. Of dat nu Mohammedanen zijn, Wilders of Groenlinks. Ik noem zomaar wat. Liefde is niet: gelijk geven. Liefde is wel: goed luisteren, eerlijke antwoorden zoeken en geen mensen maar zaken beoordelen.

De abortus horror

De abortus horror

Vasthouden én loslaten.

Ik will, dass du mich hältst, ohne mich festzuhalten. (Quiero). Moeilijk is dat, vooral als het over je kinderen gaat. Vasthouden, welkom heten, beschermen, verzorgen, maar ze niet vasthouden, oftewel loslaten! Ze gaan hun eigen weg, hebben hun eigen gedachten, zijn zelfstandige mensen (aan het worden) en hebben hun eigen verantwoordelijkheid aan de Schepper of aan het leven. Mijn oudste kleinzoon werd gisteren 12 jaar. Het is nu de uitdaging voor mijn kinderen om vast te houden en los te laten. En dat terwijl ik het zelf nog moeilijk vind. Met er soms teveel mee bemoei. Ongerustheid soms meer de boventoon heeft dan vertrouwen. Want dat is het: vertrouwen dat ze het wel redden. Dat het mooie, zelfstandige mensen zijn en worden. Dikwijls geniet ik daar ook van. De volwassen gesprekken. Het níet eens zijn. Maar soms ga ik in de fout. Gooi ik toch mijn gewicht(igheid) in de schaal om mijn gelijk te halen. Ik ga er opnieuw voor: vasthouden én loslaten. Mooi en moeilijk proces.

Waarom zoveel weerstand?

Waarom vliegen zoveel mensen direct in de gordijnen als je het over Jezus hebt. En dan vooral als je het over de Zoon van God, die zijn leven gaf voor de mensheid hebt. Over de timmerman, de leraar, rabbi mag wel gesproken worden. Maar het offerlam? Dat gelooft toch niemand meer! Het past niet in onze cultuur, in deze tijd, in onze manier van denken. We willen alles netjes regelen, van de baarmoeder tot het laatste stofje. Verzekerd en wel het leven in en uit en daar past Jezus als slachtoffer niet meer in. We zouden zelfs het lammetje willen beschermen en zijn tegen dierproeven. Dieren zijn gelijkwaardig en soms zelfs meer dan mensen. In Afrikaanse culturen is dat helemaal geen probleem. Daarom groet het christendom daar explosief. Moeten we ons toch eens afvragen of we met onze weerstand wel op het juiste spoor zitten.

Kunnen wij de Schrift verstaan?

De Bijbel is een mededeling, afkomstig uit een onkenbare wereld. Het gaat over de "on-naspeurlijke" rijkdom van God in Christus. Samen met álle heiligen kunnen we beginnen te verstaan, maar echt kennen is te diep. Allereerst is er de moeilijkheid onderscheid te maken tussen het menselijke en het Goddelijke in de openbaring. Dan is er het verstaan van de Goddelijke openbaring die per definitie metaforisch is: wij hebben het over het hemelse zonder het uit eigen waarneming te kennen. Toch buigt God zich naar ons toe, uiteindelijk in de mens-wording van Christus om zo Zichzelf te laten verstaan. Hij is het bééld van de onzichtbare God en alle dingen vinden hun oorzaak en doel in Hem. De Schrift kan niet verstaan worden buiten de Opgestane Heer om.

De boodschap van Paulus.

Paulus heeft als 13e apostel het evangelie uit de hemel ontvangen. Hij heeft waarschijnlijk Jezus nooit - op aarde - gekend. Hij heeft dan ook een hemelse boodschap, niet in eerste instantie bestemd voor de aarde. Natuurlijk wil hij zijn evangelie wel kwijt aan aardbewoners. Maar zij die erop ingaan en tot geloof komen worden daarmee de facto hemel-bewoners. "Ons burgerschap is in de hemelen" zegt hij. Natuurlijk heeft hij ook adviezen voor ons verblijf op aarde. We zijn vreemdelingen, bijwoners op aarde geworden en er zijn best een paar gedragsregels. Maar onze focus - het puntje aan de horizon - is de glorieuze ontmoeting met ons Hoofd in de hemel.

De zwijgende planeet.

C.S.Lewis schreef er over in zijn ruimte-triologie. De aarde was de zwijgende planeet. Sinds de eigenzinnigheid van zijn bewoners werd er niks meer van vernomen en hulde de aarde zich in het duister. Alsof er een ondoordringbare geestelijke band om de aarde is gelegd, die verhindert dat de zonde van zijn bewoners het universum zouden besmetten. De Verlosser heeft deze duisternis doorbroken, heeft het Licht laten schijnen op deze donkere planeet en heeft, na zijn opstanding en hemelvaart, een bruggenhoofd naar de hemelsferen gemaakt. Hij is daar, in hemelse gewesten als Eerste. Ook wij staan voor een soortgelijke transformatie. Op aarde is nu nog een dikke duisternis, geen enkele wetenschap kan God ontdekken, maar voor de door God verzegelden met de Geest schijnt nu al het Licht. Wij zijn -mét Hem - gezet in Hemelse Gewesten om nu al de onnaspeurlijke rijkdom van God te verkondigen.

Ongetwijfeld.

Dat is geen mode-woord. Twijfelen is iets van deze tijd en ik ken het maar al te goed. Twijfel is ook noodzaak om te kunnen zoeken naar de waarheid of naar echtheid. Zonder twijfel kom je geen stap verder. Maar twijfel is geen doel, eerder een weg waarlangs je gaat. Soms heb je zelfs het doel uit het oog verloren en slaat de twijfel toe in de kern van je bestaan. Tot je weer ziet dat je nooit dieper valt dan de bodem van Zijn hand. God is er en heeft Zich laten kennen. Hij is de Rots van mijn bestaan. Ongetwijfeld.

Alles op Zijn tijd!

God is de Schepper van de tijd. Ooit dachten wetenschappers dat de materie eeuwig was. Nu weet iedereen dat dat niet waar is. Of je nu creationist of evolutionist bent. Hij is de Eerste en de Laatste. Staat aan het begin en het einde. Alles wat er gebeurt gebeurt op Zijn tijd. Niet dat alles gepland is. De Bijbel spreekt wel over bepáálde zaken, zoals de komst van de Messias, die exact gepland was. In de door Hem gegeven tijd mogen wij ons uitleven met de door Hem gegeven gaven en talenten. Of dat nu timmeren of dénken is. Het doet er wel toe als je dat niet in de eigen tijd doet, maar in het besef dat de tijd een geschenk van God is. We zijn hier maar even én elke dag is er maar één keer.

Drie-enig God?

Hoor Israël, hoor, de HERE, onze God, is een enig God. Het sjema van Israël. De grondtoon van de Bijbel. Maar daarmee weten we nog niet wat dat betekent. Een absolute éénheid, zonder dualiteit, kan bijvoorbeeld niets wíllen. Om te kunnen willen moet er iets zijn óm te willen en dus iets onvolmaakts. Of nog volmaakter dan het bestaande, maar dat komt wel op hetzelfde neer. De éénheid van God is een dynamische éénheid, die bijbels wordt uitgedrukt in Vader, Zoon en Geest. Het woord drie-eenheid is een menselijk verlegenheidswoord om iets uit te drukken wat in feite onkenbaar is. Maar als we er goed mee omgaan begrijpen we elkaar wel. Er is niks mis met dogmatiek als we die maar onderwerpen aan het Woord en niet andersom.

Misbruik in de kerk.

De hele wereld stort zich op de RK kerk, soms met het mes tussen de tanden. Nu ben ik zeker geen voorstander van het celibaat en zelfs niet van het instituut RK kerk. Maar toch verbaast het mij dat het aantal porno sites met honderden per dag toeneemt, de vulgaire bladen bij elk benzinestation te koop liggen, de verseksing van de maatschappij zienderogen toeneemt en iedereen dan met de vinger naar de RK kerk wijst. Nogmaals, misbruik al dan niet ten gevolge van het celibaat is méér dan erg! Daar doe ik niks van af en elke mis-dadiger moet voor de rechter. Maar hoeveel mensen meten zich een oordeel aan die tegelijk internet afstruinen naar "bloedgeile tienertjes" of "hete rijpe vrouwen". Er is een vernieuwing van denken nodig, in de kerk, maar zeker ook daarbuiten. En die boodschap lijkt onder te sneeuwen omdat die juist door het instituut kerk verkondigd had moeten worden.

Misvattingen over de Bijbel.

Dat álles in de Bijbel altijd gelijk geldig zou zijn is een misvatting. De Bijbel geeft dat zelf duidelijk aan. De wet bijvoorbeeld is een opvoeder (pedagoog) tot op Christus. Daarna wordt uit de werken der wet "geen vlees", niemand dus gerechtvaardigd. In Christus behoren we tot een nieuwe schepping, sterker nog: zijn we een nieuwe schepping. Dat heft natuurlijk wetmatigheden van deze schepping niet op. De zwaartekracht blijft ook voor christenen gelden en doodslag en overspel hebben hun nare gevolgen. Maar de nieuwe mens, die door de Geest leeft draagt de vrucht van de Geest: liefde, blijdschap, vrede. Telkens als christenen en anderen mensen de wet voorhouden wordt het een rommeltje - neemt de zonde toe - maar waar de gekruisigde Christus gepredikt wordt, wordt hij gepreekt als gestorven aan de oude schepping en opgestaan als eerstgeborene van een nieuwe schepping. Daar kan je deel van uitmaken, maar alleen door geloof.

God als misvatting?

Ik vond dat ik het moest lezen, Richard Dawkins, God als misvatting. Ik had meer oppositie verwacht. Het hele verhaal draait om de vooronderstelling dat wat je niet met je zintuigen kunt waarnemen en wat niet voldoet aan wetenschappelijke eisen ook niet kan bestaan. Dat God niet kan bestaan op de manier zoals Zijn schepping bestaat, in de zichtbare werkelijkheid, is voor mij geen nieuws. Dat wonderen niet wetenschappelijk zijn is ook geen verrassing. Natuurlijk haalt hij allerlei Godsbewijzen onderuit, die zijn ook meestal ondeugdelijk. Als je niet gelóóft dat het uitspansel Gods heerlijkheid laat zien is het ook zeker geen bewijs. De grote misvatting in het hele boek is dat wij God kúnnen bewijzen of ontkennen.

Wij zullen Hem zien!

Dat is steeds weer de belofte! Nu zien wij niet, straks zullen wij zien. Nu hóren wij. Het geloof is uit het gehoor. Het gehoor is in staat zich uit te strekken naar dimensies waar het oog niet kan komen. Ik heb gehoord van een koninkrijk van vrede en eerlijkheid, waar pijn en dood niet meer bestaan. Het is mij verteld door dienaren van de Koning. Het is mij doorverteld door dienaren op aarde en het wordt mij ingefluisterd door dienaren uit de hemel. Ik ervaar de zekerheid waar de golven van twijfel op stukslaan. Steeds als er angstwekkende momenten van eenzaamheid zijn is daar die stem:"Zalig als je niet ziet en toch gelooft!"

Het evangelie.

Wat is nu feitelijk het evangelie, de blijde boodschap? Daar doen veel verhalen de ronde over. De Bijbel, de evangelieën, de uitverkiezende genade van God, het leven, lijden en sterven van Jezus, de genadeboodschap. Er blijft altijd een angel (geen engel dus) die mij zegt dat dat het níet is. Het evnagelie is dat deze wereld, zo geliefd door God dat Hij zijn Zoon zond - is verlost, losgemaakt van de aanspraken die kwade machten op haar maken. Het Koninkrijk van God is nu rechtvaardigheid, vrede en blijdschap door de Heilige Geest. Dat is niet waar áls je het gelooft, dat is de waarheid voor iedereen, geloof het of niet. De deur van de gevangenis is open! We mogen de vrijheid vieren, dansen rondom de boom van het leven! Onbeperkt mogen we daar iedereen voor uitnodigen. Doe mee, we zijn vrij, het is feest! Wat jammer als er mensen in hun gevangenis blijven zitten.

Milieu

Vorige week ineens het bericht dat de polen twee maal minder snel smelten dan gedacht! Nu hoor ik toch al wel een beetje (veel) bij de klimaatsceptici, die betwijfelen dat wij met onze CO2 uitstoot het klimaat aan het veranderen zijn. Het klimaat schommelt voortdurend. Er worden hier zelfs fossielen van de sabeltandtijger gevonden! Soms denk ik dat klimaatgeloof een soort vlucht is van christenen en bijna-ex-christenen, die toch nog een beetje goed voor de schepping willen zijn. Dat moeten we ook zijn, natuurlijk! Maar dat begint toch echt bij de Schepper! En die mag meestal (bijna) niet meer meedoen. Tijd voor herbezinning.

Fundamentalistisch

Dat is geen lekker woord. We horen de bommen al afgaan en voelen de dreiging van alle kanten. En dat vinden we - natuurlijk - niet fijn. Christenen behoren nooit en te nimmer geweld te gebruiken. Wat overigens iets anders is dan overheden, die wel natuurlijk. Ik ben niet voor niks 30 jaar lang politieman geweest en gebruikte af en toe heel legitiem geweld. Maar Christenen moeten wél fundamentalistisch zijn. Jezus Christus als de énige Weg tot God de Vader belijden. Een ander fundament kan niemand leggen. Met alle respect voor alle andersgelovigen, respect betekent geen erkenning. Jullie belijdenis is een misvatting, een mis-leiding wellicht. Zien op Jezus, heel fundamenteel, is de enige weg om uit de misere van de wereld een goede toekomst te verwachten.

Iedereen roept maar wat.

Ik heb bepaald niet de indruk dat er nog iemand in de politiek of de kerk op gewoon in de maatschappij weet waar we mee bezig zijn. Of het nu over Wilders, over de DSB bank of over zending bij de PKN gaat, iedereen roept maar wat. Opgefokt (of aangemoedigd) door kranten, Powned, Vara of gewoon politiek correcte burgers. Iedereen holt achter iedereen aan en komt nergens. Bij "bijbelgetrouwe" gelovigen is het niet veel beter: Israëlfanaten, milennialisten, uitverkiezers en andere evangelisten zijn het alleen maar oneens. De postmoderne verlichting heeft iedereen verlicht en de wereld verduisterd. In deze wirwar kan je makkelijk roepen dat Jezus het Licht van de wereld is en dat klinkt goed maar betekent voor iedereen weer wat anders. Gezond verstand bestaat niet echt en daarom roept iedereen maar wat. De verstandige houdt zijn woorden in en een man van inzicht is bezonnen. Spr. 17:27.

Thuiskomen

Het is goed om weer thuis te zijn. Curaçao was heerlijk, zonnig en onbezorgd. Maar thuis is thuis. Waar je vrienden zijn, je familie, je kerk. Thuis is de warmte van het geliefd zijn en van het liefhebben. Ik ben blij weer thuis te zijn. Toch wil ik ook nog thuiskomen. Want ook hier is er gebrek. Gebrek aan liefde, gezondheid. Ook hier zin vrienden soms niet bestendig en raak je ze kwijt door diepe dalen heen. Zou het in de hemel anders zijn? Jezus zegt van wel. In het huis van mijn Vader mogen jullie écht thuiskomen. Wat is er een diep, bijna ondergronds, verlangen in mij om daar te zijn. Vrede, Shalom. Soms vang ik er een glimp van op. Als iemand open doet zullen wij binnenkomen en samen maaltijd houden. Het duurt nog even, maar ooit zal ik kunnen zeggen:"eindelijk thuis".

Mijn Rots.

God is mijn Rotssteen. Ik bouw op Hem alleen! Hij is het ankerpunt van mijn bestaan, mijn vaste plek. De God die zich in Jezus Christus aan de wereld heeft laten kennen maakt geen deel uit van deze werkelijkheid. Bestaat niet op mijn manier. Daarom loop ik mij soms ook te barsten tegen die Rots. Hij klopt niet met mijn beelden, mijn overtuigingen. Steeds als ik denk dat ik Hem doorheb onttrekt Hij zich aan mijn waar-neming. Toch kan ik ook niet buiten Hem om. Als Hij niet IS, ben ik ook niet. Besta ik alleen maar en dat is geen leven. Mijn psalm voor dit jaar is 57. Tot tweemaal toe: Verhef u boven de hemelen, o God! Uw eer zij over ganse aarde. In de schaduw van Zijn vleugels, zal ik schuilen.

Oudejaarsdag

Vandaag is het voor mij ouderjaarsdag. Morgen word ik 57 jaar. Een dag om een beetje te mijmeren, dat ik heb altijd op oudejaarsdagen. De belangrijkste gebeurtenis was het overlijden van mijn moeder. Nog zo kort geleden, maar het had grote invloed op mijn denkwereld. Wie weten wil waarom leest de recente blogs maar. Een jaar van afscheid van afhankelijk denken. Ik ben wie ik ben, dat klinkt arrogant, maar is niet zo bedoeld. Ik ben door de grote IKBEN bedoeld om op Hem te lijken. Waarom zou ik mij geboden van mensen laten opleggen? Ik hoop nog wel 57 jaar te leven al is dat wat optimistisch wellicht. In die tijd wil ik gaan voor ECHT zijn. Niet meepraten met anderen, de eerlijke vragen stellen en op de meeste vragen GEEN antwoorden weten. Al zou ik - tenslotte - alle kennis bezitten en ales weten wat er te weten was en ik HAD DE LIEFDE NIET, dan ware ik niets! (sorry ...NIETS!) Zo ga ik mijn nieuwe jaar in. Ik heb er zin an!

De gematigde islam bestaat niet - Trouw

De gematigde islam bestaat niet - Trouw

In elk geval een godsdienst, soms een ideologie - Trouw

In elk geval een godsdienst, soms een ideologie - Trouw

Moeder

Er is veel meer te zeggen over mijn moeder dan ik al deed. Zij was ook een kind van haar ouders. Haar moeder stierf al vroeg. Zij verzorgde haar tot haar dood. Haar vader, mijn opa, was een goede zakenman én, dat legde de zwaarste druk, een veranderde man. Dat woord stond en staat voor bekeerd, door God veranderd, uitverkoren. Hij stierf toen ik 6 was. Ma was toen 36 en haar hele leven is hij het onbereikbare voorbeeld van een oprecht gelovige geweest. Dat ging dan niet over gelovige daden, maar over een veranderde staat, zoals dat genoemd werd. Staat en stand, dáár ging het om. De staat moest goed zijn, bekeerd dus, de stand ( hoe staat het er vandáág voor) kon helemaal mis zijn. Ma heeft eronder gelden. Haar stand was prima. Ze was en deed vol liefde alles wat een goede vrouw en moeder en ook kerklid moest doen, maar haar stáát, dat was niks en zou ook nooit wat worden. Vandaag leven duizenden, ook jongeren, onder dezelfde druk. Die maakt óf gek óf onverschillig. Bij moeder was het een noodzakelijk accepteren van een onontkoombare werkelijkheid. Ik beschuldig de geestelijke leidslieden van dit soort kerken van mis-leiding. Zelf gaan ze niet binnen en anderen verhinderen ze binnen te gaan. Verschrikkelijk.

Bijbellezen is lastig.

Niemand hoeft te zeggen dat je "gewoon"moet lezen wat er staat en dan alles zal begrijpen. Het wemelt van de verschillende interpretaties. Vieren we wel of niet de sabbat, kerstfeest. Zijn we wel of niet gebonden aan de wet (Thora). Is God nu drie-enig of heet Hij gewoon YHWH (Jehova of Yahwe). Horen apocriefe boeken er nu wel of niet bij. Is de kerk in plaats van Israël gekomen of niet. Is er een uitverkiezing van individuen en houdt dat ook een verwerping van anderen in. Geeft Gód opdracht tot het uitroeien van steden en dorpen of is dat menselijke activiteit.Komt er een letterlijke derde tempel of is dat geestelijk bedoeld. Vragen te over. Ik geloof dat de waarheid bestaat! Er ís één eenduidig antwoord op alle vragen. Ik geloof ook dat één persoon (of kerk of land of wat dan ook) die waarheid niet "in pacht" heeft. Luisteren naar elkaar brengt ons verder. Argumenten, feiten. Maar vooral luisteren. Wat de ánder écht zegt. Dat blijkt soms erg moeilijk. Ook hier.

Neus afgesneden!

Het blijft een rare ontdekkingstocht om de krant te lezen. Aan de éne kant moeten we geloven dat de Koran ongeveer net zo'n boek als de Bijbel is en aan de andere kant lezen we berichten over moslimstaten waar vrouwen de neus wordt afgesneden als ze zich niet als slavin willen gedragen. Lees het gewoon even, hier! Waarom staat de wereld daarvan niet op zijn kop en wel over een schietincident waar Israël bij betrokken was? Zijn we bang? Verblind? Verdoofd? Willen we het niet zien. Roepen we hier direct weer dat dat extremiteiten zijn? Het zijn eenvoudig mensen die hun Koran serieus nemen. Lees daarover maar eens op islamofobie of durf dat boek eens te lezen! Het lijkt in de allerverste verte niet op het evangelie van Jezus Christus. Een boodschap van liefde en vergeving in op plaats van haat en wraak.

Hamas

De Gaza islamiseert onder Hamas. Vrouwen mogen niet meer op de motor, geen waterpijp meer roken, niet in badkleding op het strand verschijnen, kinderen worden op sekse van elkaar gescheiden. En - dat is het ergste - dit wordt aan iedereen opgelegd!Is dit een voorbeeld van wat er gebeurt als radicale mohammedaanse elementen de macht overnemen? Niet democratisch maar met geweld? En mensen als Dries van Agt en wat andere oud CDA prominenten die dit soort groepen willen steunen. Israël als enige democratie in het Midden Oosten verdient onze steun. Als Israël valt ontstaat er echt een domino effect en zal het niet lang duren of het Ottomaanse Kalifaat in Turkije krijgt weer alle ruimte. Het wordt hoog tijd dat we wakker worden als we dat nog niet zijn. De geestelijke strijd wordt wel erg zichtbaar in politieke ontwikkelingen.

Je verzint het niet.

Je verzint het niet.

De Bijbel als norm.

Dat dit nog wel lastig is bleek gisteren uit een column op goedgelovig. Je kunt niet zomaar alle regels van de Bijbel op vandaag van toepassing verklaren. Ik had er nog wel een paar voorbeelden bij geweten. Volgens Deut. 23:12,13 voldoen ook onze WC's niet aan bijbelse normen. Als Jezus met dit soort geneuzel geconfronteerd wordt vat hij de Thora SAMEN MET: "God en je naaste liefhebben" Daarmee is niet álles gezegd. Ook Jezus had nog wel meer te vertellen. Maar de kern is daarmee wel helder. En als je Jezus volgt zou je het niet meer over dergelijke ondergeschikte dingetjes moeten hebben. Het leidt de aandacht af van waar het écht om gaat in Zijn Koninkrijk.

Janken om de PVV

Is het echt zo erg dat de PVV een beetje gaat meeregeren? Naast de SGP zijn zij ongeveer de enigen in Nederland die doorhebben dat de Islam niet alleen een religie maar ook een politieke ideologie is. Zij begrijpen ook dat Israël een baken van democratie is een een dolgedraaide wereld, waarin gekken als Ahmadinejad worden bestreden. Niet alleen politiek, maar ook christelijk Nederland is er zo ongeveer aan toe om de Islam te omarmen en Israël te laten vallen. Ik vind kopvodden ook geen mooi woord en dat was één van mijn redenen om niet op de PVV te stemmen. Maar ik jank niet mee met het commentaar van TROUW (mijn krant, dat wel). Ik zie het wel zitten, deze variant. En dan heb ik het (nog) niet over de economie, maar over veiligheid, zorg en duidelijkheid naar de mohammedaanse wereld, dat wij nog geen gelopen race zijn.

Zelfbevrediging

Zo noemt de Bijbel het als je probeert zo christelijk mogelijk te zijn. Goed opletten dat je van alles precies op tijd doet, geen verkeerde dingen eet, de juiste kleedjes aantrekt, je haar op de goede manier opsteekt, lang genoeg bidt, de juiste liedjes zingt op de goede snelheid. Het is zonder enige waarde en dienst slechts tot zelfbevrediging. Het voelt lekker, maar het is nep! Waar het écht om gaat is de vrijheid die in Christus verkregen is. Hij is het begin van de nieuwe mensheid. Hem volgen betekent een gééstelijke transformatie en die heeft niet zoveel uit te staan met zelfbedachte godsdienst. Het gaat daarbij uiteindelijk alleen om de liefde die in ons hart regeert en dat is per definitie iets anders dan zelfbevrediging.

Sektarisch.

Wat is een sekte? Ik lees het boek Islamofobie van Frans Groenendijk. Een aanrader! Daar gaat het over de vraag of mohammedanen een sekte zijn. Wat is een sekte? Een sterke leider, een sterke groepsdwang, een verbod om uit te treden, een gemeenschappelijk geheim, soms in de vorm van riten en symbolen die alleen ingewijden (mogen) begrijpen. Een overtuigd zijn van de eigen exclusieve waarheid en nog zo een paar zaken. Niet alleen mohammedanen, maar ook veel christenen behoren tot sekten. Als ik zelf niet meer relevant ben in de gewone wereld en daar mijn verhaal kan doen, openbaar en toegankelijk voor iedereen ben ik ook sektarisch. Maar dan ook de homoscene, de SP en nog veel meer. Ik vind het lastig. En jij?

Mijn God.

Over God wordt veel onzin beweerd. Mensen die denken te weten hoe de Almachtige denkt, doet, reageert, verkiest of niet. Allerlei religies doen dat. Maar ook binnen de christelijke religie is er een heleboel baarlijke nonsens. Mijn God, wat worden er een beelden van U gecreëerd. En als verplichtend opgelegd aan een schare volgelingen. Een God, die lange haren, zwarte rokjes, lange mouwen wil. Erger nog, een God die mensen ondanks hun verlangen naar de hemel naar de hel laat gaan. Als je hen moet geloven gaat er nauwelijks 1 procent van de mensheid naar de christelijke hemel. Zo wordt God een willekeurige wrede tiran. Ik houd het bij Jezus. Hij is het "uitgedrukte beeld"van God. De Afdruk van zijn wezen. Elke uitspraak over God moet eerst getoetst worden aan het leven en sterven van de Messias. Daar wordt God menselijker, zelfs Mens van.

Moeder

Jochie, zei ze laatst tegen mij. Ik ben 56! Jochie. Dat was een stukje van moeder wat ik niet kende. Haar gevoelens werden altijd vertaald in daden. Opkomen voor je kinderen als iemand ze onrecht aandeed. Soms ook te beschermend. Bel je als je thuis bent? Dan was ze gerust en kon ze slapen. Maar lieve woordjes, aanraken was er niet zo bij. Jochie. Vier dagen heb ik met haar hand in de mijne gezeten. Ze werden dik, die handen. Hielden vocht vast. Haar hand heb ik op mijn knie gelegd. Zelf zou ze dat nooit doen. Toch voelde ik dat ze het had gewild. Ze kwam dichterbij. Mijn emoties buitelen over elkaar heen. Verwarring is het beste woord. Ja, dat is het, verwarring. Ze stierf zomaar. Een laatste zucht, haar hart klopte nog even door. En toen werd het stil.

Moeder

Je hoort haar adem
doordringend
moeder adem is het eerste
wat ik hoorde
in haar schoot was er niet anders

een donkere tunnel
dan moet je zelf
ademen
tot je niet meer kunt

Zij gaf haar geest
en ik adem
nog altijd door
In de stilte na de tunnel
begint er nieuw leven.

 

Mijn moeder overleed op zondag, 25 juli 2010.

Waarom was dat bloed nou nodig?

Zonder bloedstorting is er geen vergeving. Hebr. 9:22. Ik kan er prachtig over preken en veel over vertellen. Vanaf het bloed in de hof van Eden tot aan het bloed van Jezus dat reinigt van alle zonden. Aan "ingewijden"geen probleem. Maar aan "buitenstaanders", die vragen: "waarom was dat nou nodig? Kon het niet zonder?" Dan is het antwoord moeilijker. Het is hetzelfde antwoord, maar leg het maar eens uit! Als je een inleiding van een paar uur nodig hebt om bij dit offer terecht te komen maak je dan niet een te grote omweg? Ik weet het nog niet, misschien kan iemand mij helpen?

Is alles voorbestemd?

Veel christenen geloven dat. Niet alleen de predestinatiechristenen, de volgelingen van Calvijn. Maar ook veel "ietsisten" geloven dat. Bijna iedereen roept: "toeval bestaat niet" als er iets tgoevalligs gebeurt. Als alles is voorbestemd zijn wij de spelers in het script van een "voorbestemmer", een toneelschrijver. Doet het er niet toe wat we beslissen want dat was al beslist. Christenen die dat geloven schrijven alles aan God toe en zijn daardoor ook zeker van een goede afloop. Nu ben ik ook zeker van een goede afloop, maar niet omdat ik geloof dat er niks meer te beslissen valt. God is zó machtig dat Hij elke foute beslissing van welk mens dan ook aankan. En ja, als het niet voorbestemd is overkomt het ook God bij verrassing. Kijkt Hij soms wat er in ons hart is en is verblijd met de uitkomst, of niet. Dat hoort bij Zijn grote plan. Spannend toch?

Liefde.

Over de liefde raak je nooit uitgepraat. Ik denk dat het ook met afstand het belangrijkste onderwerp van alle tijden is. Eerzucht, wraak, eerlijkheid, noem maar op, niks haalt het bij de liefde. Al bood iemand álles wat hij bezat voor de liefde, smadelijk zou men hem afwijzen. (Hooglied 8:7). De liefde is in staat om muren af te breken, bergen vlak te maken, vijandschap te doden. Maar wat ís het, liefde...God is liefde, zegt de Bijbel, maar dan nog, waar zien we Gods liefde..? Liefde is uiteindelijk een offer. Geven zonder betaling. Overgaven. Jezus dus. Hij liet zien dat God liefde is. Wie mij gezien heeft heeft de Vader gezien. Waarom zien zo weinig mensen de liefde...van God.

Bloedige aanslag in Pakistan.

Meer dan 100 doden. Veel meer dan op het Gaza schip. Maar ja, we waren aan het voetballen én het was geen Israël. Dus schoot het er even bij in. Misschien vanaf vandaag weer tijd voor ellende. Alhoewel. Als Geesink het nu écht goed doet in de Tour aller touren, kunnen we ons daar weer op concentreren. Ik doe wel mee, dat wel. Maar voel me hypocriet, soms. Ik zit met de ellende van de wereld op mijn nek, maar een potje voetballen of wielrennen en ik ben afgeleid. Milieu, politiek, schuldencrisis, banken, alles wordt relatief bij voetbal. Moeten we nou méér of juist minder spelletjes doen? Meer dan honderd Pakistani doen in ieder geval niet meer mee.

Het einde.

Vanavond is het WK afgelopen. En is er een winnaar. Misschien Nederland, maar wellicht ook Spanje. Geen Octopus die dat kan voorspellen. Wat wél voorzegd is is de voleinding. Ook dat komt hoe dan ook dichterbij. Het moment waarop de Schepper tot Zijn doel komt met de schepping. Dan wordt er ook récht gesproken. Alle onrecht, pijn en verdriet zullen met de oorzaak daarvan verdwijnen in de buitenste duisternis. En de rechtvaardigen zullen stralen als de zon! De armen van geest, de zachtmoedigen die Jezus zomaar zijn gevolgd. Dan doet het WK er niet meer toe. Een stipje in de tijd. Onderweg naar de nieuwe eeuw.

Het bedrog van Paars!

Hoe is het mogelijk!? Cohen en Rutte, die het wel zien zitten. De verkettering vooraf, de totaal verschillende programma's. Nederland wordt opgezadeld met een machteloze regering die slechts hier en daar wat anti religieuze dingetjes zal kunnen regelen. Nederland hangt tóch aan de buis voor het WK, dus niemand merkt er iets van. Brood en spelen. Mannen en vrouwen van stavast, met principes (ballen zo je wilt) die zoek ik. Die de weg weten. Die dé Weg weten. Want in de kerk heerst paars ook. Officieel is het de kleur van boete en soberheid. Boete zie ik niet zo veel, soberheid, of ja, somberheid iets meer. Nou ja, als we maar wereldkampioen worden, toch?

De waarde van een gezin

God schiep de mens, maar - heel direct - ook het gezin. De waarde van een gezin is enorm! Daarom is het ook zo pijnlijk als gezinnen uitelkaar vallen om welke reden dan ook. Het is niet goed dan mensen alleen zijn. Kinderen hebben ouders nodig en ouders hebben maatjes nodig, elkaar! In een afweging van belangen zou het belang van het gezin - dat is méér dan alleen de kinderen - ook een rol moeten spelen. En in onze gezinnen hoort liefde en vooral trouw de boventoon te voeren. Trouw! Aan elkaar, aan principes, liefst aan God. Ik pleit ervoor om trouw als het belangrijkste principe, de hoogste norm te verheffen.

 

Nederland is de weg kwijt.

De vraag is wel of we ooit écht op de weg waren. Maar goed, vandaag in ieder geval niet. Er is geen koning in Israël en ieder doet wat goed is in eigen ogen. Dat was toen en nu. Een hopeloos verdeeld politiek landschap wat is samengesteld in een nationale "X-factor" show. Wie is het mooiste haantje (of kippetje). Een leidend principe is er niet meer. Of dat nu christendom of socialisme is. Het gaat om poppetjes en niemand die de weg weet. Is er nog ergens een wijze in de stad? Niet kakelende christenprofeten die Nederland onder water willen laten zetten door de Almachtige. Maar mensen die de weg weten én kunnen wijzen.

Getuigen.

Gisteravond hadden we de slotviering van onze pastorale groep "Celebrate recovery". Hetw aqs prachtig. Niets bemoedigt meer dan de getuigenissen van herstelde levens. Mensen konden vertellen wat de levende God in hun situatie had gedaan. Hoe zij hadden ervaren dat de Heilige Geest een kracht Gods is en we hebben het gevierd met elkaar. Tegen alle scepsis van de hele wereld in en ook ter bemoediging van deze soms kleingelovige voorganger! Het evangelie is een kracht Gods tot behoud, dat hoorden we en dat zagen we. geef mij meer van dat soort avonden!

Angst

In Athene waren de mensen supergodsdienstig. Honderden godenbeelden, zichtbaar vanaf de Areopagus. Eén van die beelden was voor de onbekende god. Een beeld van angst! Je zou er maar één vergeten en die zou in woede uitbarsten. Een beeld van perfectionisme ook, altijd verbonden aan angst, de angst te kort te schieten. Als Paulus daar de God van het Leven verkondigt kan de angst verdwijnen. Hij roept overal mensen op om met Hem te gaan leven. De ruimte van Gods Koninkrijk bestaat niet uit angst maar uit liefde. Bij volmaakte liefde is geen plaats voor angst. Wat een bevrijding!

De kip en de haan.

Elke morgen hoor ik een haan. Eén van mijn buren heeft zo'n beestje. Parmantig rondstappend, af en toe even stilstaan en diep uithalen. Daarna schudt hij even over zijn hele lijf en is duidelijk trots op zijn geweldige verbale prestatie. Om hem heen lopen vier kippen. Ze eten, drinken, zeggen af en toe voorzichtig "tok" en leggen eieren. In termen van productie betekent de haan niet zoveel. Ok, soms moet hij "de daad" verrichten, doet dat overigens binnen 2 seconden, waarna de getroffen kip weer verder gaat zonder hem nog enige aandacht te geven. Als haar eieren uitkomen scharrelt zij wat rond met de kuikens en leert ze te eten, drinken, eieren te leggen en hoe met hanen om te gaan. Zo ging het en zo blijft het. Tot het einde der tijden. Stomme beesten?

Zekerheden (2)

Mijn zekerheden beginnen dan toch bij Jezus. Met hem heb ik een ontmoeting gehad. Niet in het verenigingsgebouw of bij de supermarkt of zelfs maar in de kerk. Maar wel - onmiskenbaar - in mijn geest en in zijn Woord. Opgevoed met een godsbeeld waar weinig barmhartigheid in te vinden was heb ik God leren kennen in dé Barmhartige. Jezus die zijn léven als een offer ter beschikking stelde. Hoe hij zich aan mij ken-baar maakte valt in feite niet uit te leggen. Geloof me (of niet) het was on-mis-kenbaar. Zijn Geest verbond zich met mijn geest en sindsdien wéét ik dat ik een kind van God ben en God mijn Abba, Vader is.

Zekerheden

Zekerheden bieden houvast. Veiligheid. Maar als de zekerheden schijnzekerheden zijn is de veiligheid ook schijnveiligheid. Boele Ytsma loopt een tocht met tochtgenoten. Zoekend onderweg. Ik had graag meegelopen, maar moest even een stapje terug doen. Ook dat is soms zoeken. Ik wil mij dúrven afvragen wat er nu écht is aan mijn zekerheden. De waarheid kan alleen maar in óngerechtigheid ten onder worden gehouden. De christelijke kerk in het begin groeide niet (alleen) door het verkondigen van de waarheid, maar door het getuigenis van mensen die de waarheid hadden ervaren. Een éérlijke zoektocht leidt naar eerlijke echtheid en waarheid.

Witte sokken

Jaren geleden droeg ik alleen maar witte sokken. Net als alle andere mannen. Makkelijk, niks uit te zoeken, en het stond (toen) ook nog leuk. Iedereen deed het en niemand viel het op. Dat noem je mode! Vandaag heb ik alleen nog witte sportsokken. Witte sokken onder gewone kleding? Dan loop je voor gek. Jaren geleden geloofde iedereen in God. Gingen we (bijna) allemaal naar de kerk. Was de zondag een echte rustdag. Als je nu christen wilt zijn is dat achterhaald, een beetje gek. Zonder witte sokken kan ik heel best leven, maar laten we ons in het geloven van de waarheid nu leiden door de mode? Omdat paranormaal in de mode is gaan we niet meer naar de kerk? Mens, durf te denken!

Stonehenge

Vandaag in Trouw een artikel over de zonnewende, gevierd met hoornblazen door zo'n 20.000 mensen bij Stonehenge. Tegelijk een ingezonden stuk over Bas van der Vlies (SGP) die maar erg hovaardig zou zijn om het christelijk geloof prioriteit te geven boven alle andere geloven. Dat zou getuigen van weinig respect. Is het nu zo gek om nog te geloven dat dé waarheid bestaat? Dat 20.000 menen bij Stonehenge het schepsel (de zon) vereren in plaats van de Schepper? Dat Jezus niet zonder reden zei dat hij "de Weg, de Waarheid en het Leven" is? Als je Jezus serieus neemt ben je niet hovaardig, maar gelovig.

Vrijheid!

Wat is nu echte vrijheid? Op het eerste gezicht lijkt dat een ruimte zonder grenzen. Maar daar weet ik geen weg mee. Een ruimte wordt over het algemeen gecreëerd door grenzen. Behalve dan - misschien - "de Ruimte" maar ook dat weten we niet. Mijn vrijheid kan bijvoorbeeld alleen maar bestaan als die wordt gerespecteerd door anderen, die daarmee dus tegen mijn grenzen aanlopen. Door Uw wil te doen, leer ik om vrij te zijn. Zou dat het zijn? Door je bestemming te volgen ben je vrij om te doen en te laten wat je wilt. Dat wat je wilt en en het doel van je bestaan komen dan overeen.

Verlangen

In vakantietijd wordt het goed zichtbaar. Mensen verlangen naar betere tijden. Waar je ook komt, maar vooral bij de kapper, is de vraag:"Ga je nog op vakantie?" De één gaat al snel. Wij gaan voorlopig nog niet. Ik probeer ook te genieten van mijn huis en mijn tuin. Van mijn kinderen, kleinkinderen en mijn vrienden. Van alles wat er NU is. Dit is een dag die God ons geeft. De vakantie valt zo dikwijls tegen. Geen wonder. Je kijkt er zo lang naar uit, dat je er te veel van verwacht. Je hoofdpijn neem je gewoon mee. En de kinderen worden ook niet ineens veel gehoorzamer. Oke, ik wil ook graag op vakantie, maar ik train mezelf erin om ook hier en nu te léven.

Eenzaam

Ieder mens is alleen in het diepst van zijn gedachten. Niemand kan ons kennen dan alleen onze eigen geest.We kunnen wel dichtbij komen als we elkaar toelaten, maar niet binnen. Hetzelfde geldt voor God. Alleen de Geest van God weet wie God is. Als wij naar binnen kijken zien we onszelf...óf onze barrières die voorkomen dat we onszelf zien. Soms is het binnen zo'n chaos dat we niet durven kijken. Juist daar kan de Geest van God zijn werk doen. Veel opruimwerk, genezend werk. Zodat we weer kunnen worden wie we zijn. Kinderen van God!

Rust vinden

"Ons hart is onrustig totdat het rust vindt in U, o God." Prachtige uitspraak van Augustinus. Maar wat ís dat, rust vinden in God. Je neerleggen bij het onvermijdelijke? Nirwana, onbewogen onbeweeglijk zijn? De God van de Bijbel laat zich kennen als een God met wie te praten valt. Te vechten zelfs. Niet een god van het noodlot, maar een God in actie, sámen met zijn schepselen. Rust vinden in God, misschien lukt dat wel nooit en is dat ook niet de bedoeling. Wel vrede, shalom. In alle omstandigheden wéten dat je doet wie je bent. In conclaaf met de Schepper en - soms - ook in volle overgave.

Ik heb geen mens.

Hij was al 38 jaar ziek en wachtte op een wonder. De geschiedenis van de zieke in Betesda is op zichzelf al wonderlijk. Bewegend badwater en wie er het éérste is wordt beter. Maar als je lichaam weigert, als je nu juist géén superster bent, dan bén je gewoon niet de eerste. De meeste mensen hebben iemand nodig. Niemand kan alleen zijn. De grootste aanklacht is dan ook als deze man zegt:"Ik heb geen mens" Mensen genoeg in Betesda, in Amsterdam of Nederland. En toch...ik heb geen mens. Ik wil mens zijn voor jou. Je dragen als je zelf niet kunt lopen. Voor je zingen als je bang bent. Er zijn als je eenzaam bent. Samen alleen zijn. En misschien ook samen weer blij worden. Heel zijn.

Voor jou!

Als ik kon zeggen
wat mijn hart vertelt
over liefde, leven en bestaan
dan zou ik moeten roepen
over alle stemmen heen
over de stem van moeten en van plicht
over de stemmen die je dwingen
te zijn wat je niet bent, niet kunt zijn
als ik kon zeggen wat mijn hart mij zegt
dan kom ik stem te kort om door te dringen
het leven vraagt zoveel..
Verlangend, dorstig als een hert
op zoek naar de bron
die altijd stroomt.
Dan zou ik zeggen: je bent prachtig
Je bent meer dan je doet.
Je doet nooit genoeg om meer te zijn.
Leef, dank, vier het zijn
Wie je bent is genoeg, helemaal genoeg
Als ik kon zeggen wat mijn hart vertelt
zou ik je zachtjes strelen, diep in je ogen kijken
zien wie je bent en zachtjes zeggen:
Jij, prachtig schepsel, kind van God.
Ik dank voor jou, speciaal voor jou
want van jou is er maar één.
Niemand anders kan jou zijn
Iedereen kan doen wat een ander doet
Maar niemand kan zijn wie een ander is
En daarom vier ik jouw leven
Omdat jij er bent.

Albert

Vandaag ga ik naar de begrafenis van Albert van Noort. Hij besprak altijd de preekbeurten in Alphen a/d Rijn met mij. Vorige week is hij helemaal onverwacht in zijn slaap overleden. Hij werd 63 jaar. Het raakt mij meer dan anders. Hoe komt dat? Door het onverwachte? Door de leeftijd, die voor mij toch ook dichterbij komt? Doordat ik deze dagen toch een beetje labiel ben, te veel druk voel? Ik weet het niet en laat het maar gebeuren. Albert is een nieuwe fase ingegaan. Zo zie ik dat wel. Zoals een pop een vlinder wordt, wordt een sterfelijk lichaam een geestelijk lichaam. Hij is nu in een dimensie die wij niet kunnen waarnemen. Soms ontvangen we signalen uit die dimensie en zeggen dan "er is meer tussen hemel en aarde" maar normaal gesproken is het potdicht. Albert geloofde heilig in een Vader aan de overzijde. Misschien is het wel verlangen, wat mij raakt.

De preek van Simon

Het is een bijzondere ervaring om naar een preek van je eigen zoon te luisteren. Ik was heel beslist nog veel meer gespannen dan hij. Natuurlijk wist ik wel dat hij het zou kunnen, maar zou het er ook uit komen. Na de drie eerste zinnen vloeide mijn spanning weg. Hij kon het en hij had - veel belangrijker - nog wat te zéggen ook. Op een rustige manier wist hij indringend de verbinding te leggen tusschen het christen zijn in de kerk n in het alledaagse leven. Niet iedereen kon net als Petrus alles achterlaten. De meesten van ons blijven gewoon op de plek waar je was en zo moet dat ook. Maar daar mag je er dan ook zijn. Je doet het goed, zou Paulus zeggen. En pas daarná zoeken naar verbeterpunten. Een positieve benadering die bij training op zijn werk (als Physician assistant) allang gebruikt wordt, maar die eigenlijk al bij Paulus vandaan komt. Nou ja, we horen wel meer van hem. Goed gedaan, jochie!

Denken over God.

Hij kent ons allemaal. Onze haren zijn "geteld". Er valt geen musje van het dak zonder dat Hij het weet. 6.5000.000 mensen. Hoeveel mussen, vogels, dieren, haren, bewegingen, gedachten...Hij kent van verre mijn gedachten? Op deze manier is God ver weg, voor mij dan. Ik kan daar niks mee. Ik geloof het en daarmee stopt het dan ook. Hij kent mijn gedachten, maar ik kan Hem niet kennen. Daar is Hij te groot, te on-voorstelbaar voor. Jezus, daar kan ik meer mee. Die is mens. Praat, lacht, huilt, bidt, loopt en doet wonderen. Ook wel héél wonderbaarlijke dingen, zoals opstaan uit de doden en vanaf de Olijfberg naar de hemel gaan. Ik houd mij maar aan hem vast. Middelaar is hij, Mediator zouden we zeggen tegenwoordig. Tussen God, die Hij wél kent en mij, die God niet kán kennen

Kiezersbedrog.

Het grootste kiezersbedrog vond een aantal jaren geleden plaats. Nadat we massaal NEE tegen een Europese Grondwet hadden gestemd ging de politiek massaal akkoord met een Europees "verdrag" en verklaarde elke stemmer voor gek. Die rekening is nu wel gepresenteerd. Mijn vertrouwen in de politiek en de leiders daarin is nog nooit zo laag geweest als nu. Iedereen telt mee zegt Job, behalve iemand die vind dat het anders moet dan seculier. Het helpt wel om - als christen - het wat meer van God te verwachten. Niet op de manier van bidden om de grootste partij. Wel in het vertrouwen dat Hij, hoe dan ook, "heel het aards gebeuren" vast in handen heeft. Hij is echt niet vergeten waar het allemaal om ging. En als je voor Hem kiest kom je nooit bedrogen uit.

Tederheid

Er zijn woorden die direct een heel diep gevoel van verlangen oproepen. Tederheid is zo'n woord. Het raakt aan geborgenheid, koestering. Ik denk dat het te maken heeft met het verlies van de aanwezigheid van de Schepper in ons leven. Hij is de Aanwezige. Helaas door velen present gesteld als een Afstandelijke God der wrake. Maar Zelf roept hij Zijn Naam uit als "liefdevol, genadig, geduldig, trouw en waarachtig" Zo is God en zo heeft hij Zich laten kennen. Daarom zei Jezus dat Hij niet gekomen was om te oordelen. Tederheid, alle mensen zoeken het, weinig mensen vinden het. Het is te vinden. Als we tot onze bestemming komen door onze oorsprong terug te vinden. Heer, Uw tederheid genas, wat er bitter in mij was.

Politieke Fall Out

Het CDA is voorlopig even weg. Nederland koos voor de VVD en de PVV. Erg? Ik vind van niet hoor. Het christelijk geluid - zo dat al bestaat - wordt geminimaliseerd. Hebben "wij" ook wat minder de kans om anderen de les te lezen over abortus, euthanasie en homo'huwelijk. Dat wekte toch alleen maar irritatie en de wet heeft nog nooit wat opgelost, zeker niet op ethisch gebied. Als je je zorgen maakt over de zwakken kan je daar zelf ook wat aan doen. Als iedereen die zo meevoelt met "de bijstandsmoeder" er één adopteert en ze 50 euro per maand gééft zijn zij ook uit de zorgen. Heb je geen politiek voor nodig. De overheid is er om ons te beschermen. Zó dat wij veilig over straat kunnen, nationaal en internationaal. Rustig en ongestoord. (1 Ti. 2:2) Daar bid ik dan maar voor. En ik geloof er ook wel in. En intussen, wat míjn hand vindt om te doen, doen! Sociaal zijn kan je zelf! Christelijk zijn óók. Daar heb je het CDA niet voor nodig!

Stemadvies!

Ik volgde zoveel mogelijk debatten. Getallen, beloften en voornemens komen aan alle kanten voorbij. Vandaag wordt het dan stemmen. Natuurlijk ga ik ook. Elke stem telt, dus ook de mijne. Maar toch...zou het iets uitmaken. Niet alleen mijn stem, maar ook wie er gaat regeren. Stopt iemand de kredietcrisis? Weet er één het morele verval te keren? Strenger straffen zou nog wel lukken, wellicht. Maar helpt het? Wel voor ons eigen (rechts?)gevoel. Maar voorkomt het moord en doodslag? Als Gód nu eens in het "torentje" mocht? Wat zou Hij doen? Genade? Waarheid? Duidelijkheid, aanpakken, saneren, handen aan het bed? Zijn programma staat in Zijn Woord. Het puntje aan de horizon is helder: geen tranen, geen pijn, nieuwe hemel, nieuwe aarde. De weg er naartoe? Jak. 1:27 "Zorg voor zwakken, niet meedoen met de verloedering, de balk uit je eigen oog halen" Kijk maar vandaag, wie daar het dichtst bij komt!

Iphone4

Lijkt me een prima speeltje. Ik kreeg de reklame in mijn e-box vanochtend. Wat eruitsprong was deze zin: "Give everything your undivided attention". (Geef álles je onverdeelde aandacht). Alles en onverdeeld. Het is beslist de kramp van veel mensen, van mij wel in ieder geval. Ik wil iedereen, maar ook alles zorgvuldige aandacht geven, maar dat kán eenvoudig niet. Er zijn teveel mensen, vrienden, kerkleden. Er zijn teveel krantenberichten, boeken, cursusussen. Het is of het één óf het ander. Help! Ik ben beperkt! Wat zou God voor een Persoon zijn, die wel álles onverdeelde aandacht kan geven. Van verre ieders gedachten kent, maar ok weet van een musje wat dreigt te vallen. Daar kom ik niet uit. Zo iemand bestaat niet of het moet wel God zijn. Is dat wat Iphone bedoelt? Je kunt worden als God? Waar heb ik dat eerder gehoord?

Marktplaats - Marktplaats.nl

Marktplaats - Marktplaats.nl

Honderd vragen over geloof.

Het is niet altijd even makkelijk, geloof. Is God een illusie of werkelijkheid. En als Hij er is, welke God is er dan. Is er maar één God of zijn er meerdere. Is de Bijbel de waarheid en hoe zit dat dan met andere geloofsboeken zoals de Koran. Hoe zit het met Israël, Moslims. Is Jezus méér dan een profeet. Stierf hij voor onze zonden en zo ja, was dat dan nodig? Moet je in een schepping in één week geloven om christen te kunnen zijn. Bestaat de hel nu echt? En de hemel? Geloven we niet omdat we dat van onze ouders hebben geleerd? Als we nu eens 200 jaar geleden in Timboektoe geboren waren waren we toch ook geen christen geweest. Hebben we een vrije wil en hoe vrij is die wil dan. Honderd vragen zijn makkelijker te verzinnen dan te beantwoorden. Toch wil ik dat hier gaan doen. In alle eerlijkheid. Vanuit mijn christen zijn. Dat wel. Ik kan niet anders, want ik bén een christen. En met overtuiging anders schreef ik er niet over. Zo is dat nu eenmaal. Als je een antwoord zou willen op dezelfde vragen maar dan van een moslim of een boeddhist moet je de vragen ergens anders stellen. Het grote voordeel van christen zijn is trouwens wel dat je je verstand mág gebruiken. Móet zelf! In de Bijbel wordt gezegd dat God ons oproept te geloven niet alleen met ons hart en onze ziel, maar óók met ons verstand. Jezus zegt het zo:

Mattheüs 22: 37 Jezus zei tegen hem: U zult liefhebben de Heere, uw God, met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. 38 Dit is het eerste en het grote gebod. 39 En het tweede, hieraan gelijk, is: n U zult uw naaste liefhebben als uzelf. 40 Aan deze twee geboden hangen heel de Wet en de Profeten.

Ik kom er rond voor uit dat ik een volgeling van Jezus ben. Wat ik weet over God heb ik van hem geleerd. En hoe ik moet denken over geloofszaken komt ook al weer bij hem vandaan. Ik ben blij dat ik zo’n leermeester heb. Hij zat nooit om een antwoord verlegen. Hij gad wel dikwijls héél onverwachte antwoorden, die iedereen versteld deden staan. Ook mij vandaag nog. Waarom Jezus? Dat is een keuze, dat geef ik direct toe. Wel een logische keuze en dat zal ik verklaren. Het is één van die honderd vragen. Het wordt ook één van die honderd antwoorden.

Niet alles is rationeel, met het verstand, te beredeneren. Het hart en de ziel spreken ook hun taal. Welke taal zij spreken komt ook aan de orde. Maar dát het niet alleen een verstandskwestie is zal duidelijk zijn. Als je je verstand niet wil gebruiken moet je niet verder lezen, maar als je álles met je verstand wil begrijpen kun je ook beter stoppen. Het gaat om meer, om de totale mens. Ik ga op reis en neem mee…mijn hart, mijn ziel én mijn verstand!

Geld is een illusie

In een zeer leesbaar boek "overleef de kredietcrisis" stelt Willem Middelkoop, de schrijver dat geld een illusie is. En echt ontdekkend boek met een onrustbarende boodschap: ons hele kapitalistische geldsysteem stelt niks voor. Gebakken lucht! De gelden die overheden nu in Griekenland "pompen" zijn er gewoon niet! Het zijn alleen maar extra schulden aan....ja aan ie? Aan elkaar en het systeem. We zetten de geld-druk-machine aan en houden het systeem nog even in leven. Maar ééns crasht het écht. Dat kan volgende week zijn of over een aantal jaren. Zijn oplossing is beleggen in goud! Maar ook dat kun je niet eten. Waarom weeg je geld af voor wat geen eten is. Koop zonder prijs - die is al betaald - de énige zekerheid die er is: God is de Eeuwige en laat nooit het werk van zijn handen los.

De oplossing voor álles!

Als mensen wérkelijk tot geloof in Christus komen en Hém gaan volgen is dat een moeilijke stap, die op veel weerstand stuit. Gewoon een beetje naar de kerk gaan en zo is allemaal prima, maar een échte volgeling van Jezus wordt al snel fundamentalistisch en intolerant genoemd. Dat is hij ook omdat een discipel (volgeling) in een wereld woont en werkt die het terrein van de satan is. Het klinkt somber en is dat ook. De zonde van deze wereld is te groot om te omschrijven. Op het gebied van relaties en seksualiteit, geld en economie, begeerte en macht gaan we met z'n allen naar de verdoemenis. Tenzij iederéén oprecht Christus gaat volgen. Dan zou je eens wat zien. De wereld zou op zijn kop staan, het zou een hemel op aarde worden, het was de oplossing voor álles!

Moe?