Toen ik twaalf jaar was was ik godsdienstig gezien al helemaal gevormd en in sommige gevallen ook ernstig misvormd. Denk nu niet dat dat alleen voor kinderen uit "zware" kerken geldt, want al gingen de gereformeerde en rooms katholieke jongens en meisjes niet écht naar de hel, hun misvorming was er zeker niet minder om. Ook hen werden de tradities uit de eeuwen en de eeuwigheid als waarachtige zekerheden ingeprent en ook hen zou het tot op de dag van vandaag heel veel moeite kosten om zich daaruit te bevrijden.
Intussen ging de leer van de kerk en vooral de leer van de uitverkiezing een steeds grotere rol spelen in mijn gedachten. Het beheerste en controleerde mijn leven. Het feit dat er een God was die als een grote almachtige heilige Bangmaker ergens beweerde dat Hij liefde was, maar dan alleen voor zijn uitverkorenen. Ik geloofde het, want wat moest je anders. Maar ik had er niks mee, want ik kon er niks mee. Als een soort test ging je de raarste dingen bedenken. Als God gedachten kon lezen wist Hij het. En dan maar zien of er wat gebeurde. Ach wat. Hij wist alles toch allang. Het maakte niet uit wat je deed en toch wel. God gebruikte wat je deed om duidelijk te maken wat Hij had bedacht. Ingewikkeld, maar zo zat het nu eenmaal. En als je dan alleen bent, ver van huis doe je dingen die niet kunnen. God mag het weten, want die weet toch alles. En verder weet niemand het. Diep van binnen, op één of ander onmogelijk plekje weet je wel, dat het niet goed was. Dat het niet kon. En toch gebeurde het. Niet buiten je wil om. Natuurlijk niet. Voor zonden was je zelf verantwoordelijk. Heel anders dan bij "goede werken". Als ze al bestonden kwamen ze van de Allerhoogste zelf. Hij bewerkte ze in ons buiten onze wil om. En al het "boze dat ik heb gedaan" kwam natuurlijk regelrecht uit die door de erfzonde verziekte zielen van kinderen en jonge mensen. Daar hielp geen Volk en vaderland, geen werk en geen bloed tegen. O ja, wel bloed. Het bloed van Jezus Christus reinigt van alle zonden. Maar daar had je toch ook niet zoveel aan. Dat gold alleen maar voor zijn uitverkorenen. Die konden er ook niks aan doen, dat ze uitverkoren waren, maar het waren toch "Gods lieve kinderen". Bevoorrechtte positie. Naar de hemel! Was natuurlijk ook niet alles. Eeuwig zingen van Gods goedertierenheên. Altijd in de kerk. Altijd naar preken luisteren. Altijd en eeuwig maar zingen.
4 opmerkingen:
Prachtige serie Simon. Mooi, treffend en leuk beschreven.
Mag ook wel eens gezegd worden.
Alle goeds,
-André-
Dank André, er komen nog heel wat afleveringen. Ik ben nog niet klaar met de God van mijn vader.
Omdat ik uit gereformeerde ouders was geboren zat het met mij wel snor...tenzij. Tenzij ik het zelf verpestte. Dat kon al gauw omdat je niet alleen bewuste maar ook onbewuste zonden deed. Ik herinner mij nog goed dat ik tijdens de vakantie op Ameland een fietstochtje maakte. Het was warm weer en kwam langs een ijsstalletje. Ik kocht een ijsje...lekker. Toen ik halverwege het ijsje was schrok ik vreselijk. Het was zondag. Nu had ik de wet overtreden en gezondigd. Nu was ik verloren. Haastig gooide ik mijn ijsje in de duinen en ging er op de fiets van door en voelde me dagenlang ellendig. Het heeft heel lang geduurd voor ik deze ballast van me af kon schudden. Ik kan geen ijsje kopen zonder aan dit voorval terug te denken. Al doe ik het nu met een glimlach.
Hallo Simon,
Een mooie serie. Ben benieuwd naar de volgende stukken. Het is natuurlijk wel jouw persoonlijke beleving. Ik denk dat er ook behoorlijk wat mensen zijn uit die kerken die God wel als een liefdevolle vader zien. Ik ken er genoeg.
En er zijn genoeg kinderen die opgegroeid zijn in de liberale stromingen van de PKN waar alles wordt betwijfeld, die zelf helemaal niet meer geloven. Dat is ook een enorme afknapper. Dan bestaat een liefdevolle God al helemaal niet meer, omdat je geen zekerheden hebt. En kinderen die in het evangelische wereldje opgroeien die afknappen op doe dit, laat dat, en zet je vooral altijd 100% in voor Gods werk, het steeds weer aandringen op bedieningen etc. (Lees: je moet het ergens toch nog verdienen)God als een veeleisende vader die constant topprestaties verwacht. Die verhalen komen ook wel weer en van de afgedwaalde PKN lammetjes zul je waarschijnlijk nooit weer wat horen.
Ik denk dat het belangrijk is dat mensen zelf in de bijbel lezen, zich een mening kunnen vormen onder gehoorzaamheid aan Gods woord. En dat je oog hebt voor de tekortkomingen die mensen nu eenmaal hebben, ook in de manier waarop ze communiceren. (Ik geloof zelf wel in de erfzonde, maar dan ook bij dominees..) In onze tijd is dat natuurlijk gemakkelijker dan 50 jaar geleden, toen de dominee nog een soort heilige was. Je kunt je nu veel beter breed christelijk oriënteren door boeken, tv, andere media en interkerkelijke organisaties.
Groeten van Etty
Een reactie posten