Betrouwbaar?

Een meevaller van 3 miljard euro. Ik weet niet wat u zich daarbij voorstelt, maar ik eigenlijk helemaal niks. Wat is nou 3 miljard? En zeker als het over geld gaat. Daarom heb ik het eerst maar eens gedeeld door 4 miljoen. Dat is het aantal huishoudens wat we in Nederland hebben. Ik moest wel even nadenken met hoeveel nullen je mailjard en miljoen schrijft, maar goed, het rekensommetje leverde een getal van 750 euro op. Niet gering. Het betekent gewoon, dat als je de hele meevaller over de hele bevolking verdeelt – per huishouden wel te verstaan – we allemaal een extraatje hebben met sinterklaas van zo'n 750 euro. Ik denk voor de meesten van ons een welkome aanvulling op het decemberbudget. Maar goed, mijn methode zal op voorhand wel te simpel zijn. Ergens anders hoorde ik dat eerlijkheid en politucus zijn niet samen kunnen gaan. Als dat waar is zou het voor de hand liggen dat we helemaal geen 3 miljard over hebben, maar dat het alleen maar een trucje is om op die manier je eigen politiek te kunnen verkopen. Ik doe niet mee met die algemene beschuldiging, alhoewel ik het een vreemde zaak blijf vinden. Zoveel geld over hebben, waar we vervolgens met z'n allen nauwelijks iets van zullen merken. Betrouwbaarheid en doorzichtigheid, transparantie, zouden hier wel zo lekker zijn. In de kerk is het ook niet altijd even doorzichtig. De kerk wordt bevolkt door gewone mensen, die ook heel dikwijls allerlei bijbe­doelingen blijken te hebben. Dubbele agenda's noemen we dat. Dat betekent niet dat mensen twee keer zoveel tijd of dagen in hun agenda hebben, maar dat er twee verschillende dingen in hun agenda staan, zodat je nooit weet waar je echt aan toe bent. In de kerk spreken we elkaar daar wel op aan. Waar doe je het nu voor, voor God, voor je naaste of voor jezelf. Voor God is dan natuurlijk het meest juiste antwoord, wat dan ook dikwijls wordt gegeven. We noemen dat principieel. Voor je naasten kan ook wel. Dan heet het `barmhartigheid of naastenliefde en dat staat ook wel mooi op onze hemelse cv en vergroot tevens het aanzien van onze broeders en zusters. Voor mezelf is meestal het juiste antwoord maar het wordt zelden gegeven. Dat zet ons niet in een goed daglicht, dus laten we het maar zo. Voor God, voor mijn naaste. Er wordt wat leed veroorzaakt uit naam van God. Onze principes veroorzaken veel pijn. Ok, bij christenen zie je nooit zelfmoordaanslagen uit naam van God en voor God, maar wel heel dikwijls geestelijke en emotionele broedermoord. Voordat we de heren politici onder schoffelen vanwege hun vermeende kwalijke praktijken moeten we doen wat Jezus zegt: Kijk naar jezelf. Haal eerst de balk uit je eigen oog en dan de splinter uit het oog van Balkenende. Goed lezen wie de spinter heeft en wie ook weer de balk. Als we daar eerlijk over worden kon God wel eens heel dichtbij komen. Dat is soms ontluisterend, maar ook altijd verheffend. God is barmhartig en genadig en groot van goedertierenheid. Dat kun je van zijn kinderen niet altijd zeggen.

Blij met een dooie mus

Blij met een dooie mus.

Deze week werd er een mus doodgeschoten. Hij had zich verschanst in het Frisian Expo Centre in Leeuwarden. Daar wordt binnenkort een nieuw recordpoging gedaan om 4 miljoen dominosteentjes om te laten vallen. Deze mus was alvast begonnen en de aanstaande kampioenen, die de recordpoging wilden doen, waren daar niet blij mee. Gelukkig waren er allerlei veiligheden ingebouwd, zodat niet alle steentjes in één keer gingen, maar een volgende keer wist je het maar nooit. Daarom werd er fluks een man met een buks besteld, die als vogeloverlastbestrijder zijn werk kwam doen. Dat mag je niet zomaar worden, vogeloverlastbestrijder. Daar gaat een jarenlange training aan vooraf en vooral het aanvragen van vergunningen. Veel vergunningen. Ontheffingen, uitzonderingsbepalingen en vergunningen. Tja, we moeten zuinig zijn op onze mussen. Dat vindt ook onze vogeloverlastbestrijder en daarom is er altijd een zorgvuldige afweging van belangen en een uiterst nauwkeurig nagaan van alternatieven. In dit geval werd de mus met één gericht schot om het leven gebracht en voegde zich daarmee in de vogeltjeshemel, waar die dag natuurlijk al vele duizenden vogels hem waren voorgegaan. Het verkeer, het milieu, maar ook de nodige katten en vossen eisen natuurlijk ook hun tol. De organisatie was blij met deze dooie mus. Maar toch was niet iedereen tevreden. Na publicatie in diverse kranten en op teletekst kwam de horde vogelbeschermers en dierenbeschermers in het geweer. Nou ja, zonder geweer natuurlijk, want het doodschieten van een mus is altijd nog vele malen ernstiger, in hun ogen, dan het verstrekken van een morning afterpil aan een mogelijk zwangere vrouw of zelfs het doden van ongeboren kindertjes. Op dezelfde dag was er het verzoek de abortuswachttijd van 5 dagen te veranderen in een flexibele tijd. Als je binnen 4 dagen op vakantie wil moet dat toch kunnen, nietwaar? Waar moet dat heen, hoe zal dat gaan. Wie is er bezig het gezonde denken te verstoren. Waarom hebben we het met z’n allen niet meer op een rijtje. Waarom smelten we bij gezond faunbeheer en liggen we niet wakker van de aardbeving in Pakistan. Zijn we iets vergeten? Wat zijn we kwijtgeraakt. Vorige week was ik in Afrika.. Mensen zijn daar 10 uur per dag bezig met de maaltijd van die avond. Iets anders dan ons kant en klaar hapje van de supermarkt. Dat staat na 40 seconden magnetron lekker te dampen. De rest van hun tijd vullen de mensen in Afrika veelal met het vereren van God. Wij hebben daar veel meer tijd voor, maar hebben God allang afgeschaft. Vandaar onzinnige recordpogingen en belachelijke reacties op het doodschieten van een mus. Als wij weer zouden weten, dat Jezus had gezegd; Gij gaat vele mussen te boven, zou we misschien iets kunnen merken van God, de almachtige Schepper, die altijd dichtbij is. Ook als wij Hem niet zien.