Wettisch leven

Het is bijna een vloek in de evangelische kerk, wettisch leven. Maar het wordt wel gebruikt voor veel te veel. Wettisch leven is niet hetzelfde als zo goed mogelijk, volgens de regels van God leven. De wet van God is volmaakt en Jezus kwam om die te vervullen, niet om de wet op te heffen. Natuurlijk moeten de gojim (niet-joden) niet volgens de wet van Israël leven. Geen besnijdenis en zo. Maar de volmaakte wet van God zoals bijvoorbeeld in de 10 woorden, is als leefregel niks mis mee, integendeel. Ik zit nog weleens met de shabbat. Die is enerzijds voor Israël, maar anderzijds ook een scheppingsgegeven. Ik houd zelf shabbat op donderdag. Ik geloof niet dat dat erg is. Het gaat om een patroon van zes dagen werken en de zevende dag rust. Maar die rust hebben we dan ook wel erg hard nodig, allemaal! De wereld draait door en niet alleen in DWDD.

Mijn opa

"We motte maar leve, zolang as me kanne" zei opa op z'n Flakkees. En dat heeft hij ook wel gedaan. Hij werd 94 en is gestorven na een val over de drempel, waarbij hij een dwarslaesie opliep. Belangrijker is dat hij stierf in het geloof eeuwig te mogen zingen "van God's goedertierenheên". Wat is er nu zo fijn aan leven. Ik las van een patient die genezen was bij een genezingsdienst en later tóch weer terminaal geworden was. Jaja, dat begrijp ik wel. Het leven is nu eenmaal dodelijk en we zijn allemaal terminaal. Juist daarom is het zo noodzakelijk te begrijpen dat het hier "maar" over een tussenfase gaat. Sterven is het einde niet. Er wacht een nieuwe bestemming. Dit leven maakt wél uit hoe je die eeuwige toekomst gaat doorbrengen. Opa wist dat wel. En ik gelukkig ook. Door genade een kind van God.

Mijn broer.

Vandaag is mijn broer jarig. Gert Jan is een bijzondere broer. Ik heb twee bijzondere broers en meer heb ik er niet. Maar Gert Jan is voor mij heel bijzonder omdat ik af en toe een rol mocht spelen in zijn geestelijk leven. Hij is mede daardoor ook een geestelijke broer van mij geworden. Gert Jan heeft MS. Hij schrijft daarover op een eigen bescheiden website. Juist daardoorheen is hij voor mij een voorbeeld hoe je met ziekte en tegenspoed toch een goed leven kan leiden, dichtbij God kan blijven, je geloof kan behouden en blijvend op Zijn toekomst zien. Ger, ik houd van je. Gefeliciteerd!

Mijn kinderen.

Onvoorwaardelijke liefde. Als ik aan mijn kinderen denk is dat het eerste wat bij mij opkomt. Altijd welkom, ons huis is altijd (een tweede) thuis. Het komt heus niet altijd uit en ik ben echt niet altijd even aardig, voorkomend, spraakzaam en nog meer. En toch is het zo. Al zijn ze getrouwd, zelf moeder of vader,geloven, denken, voelen, vinden ze heel wat anders dan ik, ze zijn mijn kinderen en ik heb ze ongelofelijk lief. Wat is dit nu? Een publieke liefdesverklaring voor mijn kids? Ook, maar ik dacht vanmorgen op deze manier: God is mijn Vader! En Hij is ook nog eens perfekt! Wat wil ik nog meer?

Láát de kinderen!

Kaboel zou veiliger zijn dan Londen. Staat vandaag in een krant Maar één op de vijf kinderen sterft wel voor het vijfde jaar, in Kaboel. Hoe zou dat in Londen zijn? Wat een ongelofelijke misdaad tegen de menselijkheid dat we niet gillend de straat oplopen als kinderen onder de vijf!!! slachtoffer zijn van oorlogsgeweld. Blijf met je handen van kinderen af. Laat ze leven, spelen, lachen. Láát de kinderen kind zijn. Gebruik geen geweren en geweld. Hoe komt het toch dat bij mij dan direct het beeld opkomt van een zegenende Jezus die zei:"Laat de kinderen...tot mij komen" Een wereld die zijn kinderen vermoordt verdient het niet te bestaan. Goed bestuur? Bloedbestuur!!

De Here is God!

Dat was de uitkomst van een nogal heftig verlopen gebeurtenis. ELia en de priesters van Baäl deden een wedstrijdje. Het moet een bijzonder schouwspel zijn geweest. Springende en dansende en zichzelf snijdende priesters van Baäl. Het leek wel Wall Street. Maar vruchtbaar was het niet, hoogstens vermakelijk. En dan die éne profeet me zijn éne gebed...en het water des levens stroomde uit de hemel. Waar vind ik vandáág die profeet? Nou ja, Elia was iemand net als wij. Jij en ik kunnen het niet laten regenen! Jij en ik kunnen wel bidden. Net als Elia. Zijn verhoring begon met een onooglijk wolkje, niet groter dan de hand van een man. Vandaag begint het ook met gebed en met jouw handen. Daar kan geen mens ter wereld tegenop.

Een bijzondere dag.

Vandaag is een bijzondere dag. Er is er één jarig bijvoorbeeld. Of er wordt een baby geboren. Of er sterft iemand. We vieren een jubileum of we gedenken een sterfdag. Vandaag huppelt een kind naar school zonder na te denken over morgen en de hele wereld. Een student weet ineens wat hij/zij worden wil en kiest een richting. Er gaat iemand failliet en er krijgt iemand een hoofdprijs. Nu zijn er mensen waar ik van houd en ik mag het ze laten weten. Ik mag er zijn voor iemand die ziek is, die sterven gaat, die een tweeling heeft gekregen, die mijn dochter is waar ik een autootje voor mag kopen. Vandaag heb ik vrienden en vriendinnen door dik en dun. Vandaag heb ik Wilma lief en zij mij en hebben we elkaar om dat te kunnen vieren. Vandaag koop ik bloemen en vier het leven! Vandaag is een dag, die de Heer mij geeft.

Snel om te horen

Volgens Jacobus moeten we snel zijn om te horen en langzaam om te spreken. Als we daar een speerpunt van maken verandert de wereld! Geven we elkaar de aandacht en de liefde die we nodig hebben. Als je nu tegen iemand zegt dat je (bijvoorbeeld) hoofdpijn hebt, heeft de ander altijd wel een verhaal over zijn of haar klachten. Wat je zegt is dikwijls alleen maar een aanknopingspunt voor de ander. Als ik vertel dat mijn moeder kort geleden is overleden krijg ik verhalen van alle andere moeders, kinderen en meerdere ernstige situaties. Die zijn écht. Dat geloof ik wel, maar ho even, ík vertelde iets. Luistert er nog iemand?! Ik probeer het andersom wél te doen. Bijt het puntje van mijn tong af. Luister en vraag door. Het zijn mijn beste gesprekken. Wat ik zelf zeg weet ik allang, nietwaar? Luisteren dus!

Ik zie hem al staan...

Was dat even schrikken, de Sint was kwijt. De teleurgestelde bekkies van mijn kleinkinderen spraken boekdelen. Geen Sint, geen fe4est, geen kado's. Geen zak ook, maar daar wisten ze toch al niet veel meer van. Die is tegenwoordig om een klein Pietje in mee te smokkelen. Een soort mensensmokkel zeg maar. Maar uiteindelijk, na zo lang mogelijk wachten, totaal onverwacht, was hij daar toch in de haven van Harderwijk. En we zonden en we sprongen en we zijn zo blij, want er zijn géén stoute kind'ren bij. Zie de maan schijnt door de bomen, makkers stáákt uw wild geraas, zoude goede Sint wel komen....grote mensen geloven er óók nog een beetje in. Wat moet je ánders, als de hoop op de échte Heilige is vervlogen? De Sint is weer gevonden. Nou God nog, die zijn we ook al een poosje kwijt.

De toekomst van mijn kleinkinderen.

Ik verlang naar een nieuwe wereld, waarin kinderen kind mogen zijn. We ze niet hoeven leren dat de wereld vol zit met ontspoorde mensen. Waarin ze niet hoeven te weten van - soms zelfs politie - mensen die kinderen kwaad doen. Waarin porno, geweld en misbruik geen rol meer spelen. Een wereld waar mensen van goede wil leven uit liefde. Ik verlang naar Utopia, dat klopt, maar is het zo erg om dat te willen? De Hof van Eden was maar een beging, een afgesloten begin, maar zal het einde niet beter zijn dan? Mag ik, mag ik verlangen? Naar andere dagen, nieuwe tijden? Waarin Stan, Bob en Bas, Sam, Evert en Roos, waarin Lana zichzelf kunnen worden zónder angst. Ik verlang naar een wereld waarin de Vrédevorst Koning is en geen kind meer angst zal hebben. Waarin Gód de tranen van alle mensen droogt. Ik verlang naar de komst van Jezus!

De toren van Babel.

Het was een prachtig plan. De top tot in de hemel! En het was te doen. Dat vond God ook en daarom liet hij het plan in de war schoppen. Verwarring in plaats van een poort naar God. Babylon bestaat nog. En is nog steeds verwarrend. Vanuit Babylon wordt met man en macht gewerkt aan een nieuwe toren. De hele wereld doet mee of wordt meegezogen. Wetenschap is één van de bouwstenen. Valse religie (Mohammedanisme) een andere. (Seksuele) vrijheid oftewel ontsporing doet voorlopig ook nog mee. Aan de kant staat een klein groepje te roepen dat het niet werkt, Babel is verwarring, maar ze worden steeds minder gehoord. Wat wil je dan? De God en Vader van Jezus? God heeft geen zoon, de Bijbel is wetenschappelijk onacceptabel en (seksuele) vrijheid gaat boven alles! En de wereld draait door naar zijn eigen ondergang. Babylon gaat vallen! Het kleine groepje wacht op de prins op het witte paard. Wachten duurt lang, maar Hij komt. Volhouden maar.

Wat is het evangelie?

Evangelie, blijde boodschap. Als je gelooft in Jezus mag je naar de hemel...en zo niet, dan ga je naar de hel!Daar word ik niet blij van. Al zou ik zelf wél naar de hemel gaan, er gaan mij te veel mensen naar de hel. Jezus werd slacht-offer van een verloren mensheid en deed voor hoe je moest lijden...ach, dat is wel mooi, maar ook niet echt bemoedigend. God is een God die "heel het aards gebeuren" vast in handen heeft. Die tot Zijn doel komt met en door mensen. Die dat mogelijk maakte door in Christus het beeld van de ware God te laten zien en Zijn liefde onvoorwaardelijk over de mensheid uit te storten, ja dát zou ik evangelie vinden. Maar is dat het ook? Kunnen mensen verloren gaan? En zo ja wat betekent dat dan? Zo niet, waarom zou je je voegen bij de gelovigen als de beklagenswaardigsten van alle mensen? Opdat een ieder die in Hem gelóóft niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe. Wie worden er behouden? Wat gaat het u aan? Strijdt gij om in te gaan! Einde van alle tegenspraak? Of toch meer. Ik plaats deze blog ook op www.waarheid.info en zou juist dáár graag de mening van anderen horen. Neem even de moeite daarheen te gaan?

Politiek correct over Israël.

Ik merk het aan mijn preken. Als ik zeg dat Israël God's volk is en onze steun verdient zeg ik er altijd maar weer bij dat ze heus niet alles goed doen. En dat klopt. Soms zelfs zo slecht dat God ze naar Babel verbant. Maar we worden door dit politiek correcte gedoe wel in een verdomhoekje gedreven. Over Mohammedanen niks dan goeds en over Israël niks dan slechts. Met alle respect en alle liefde voor de hele wereld (Joh. 3:16), zo zit het niet. Israël is de toetssteen van God in deze wereld. Zijn uitverkoren volk. Als je érgens aan kunt zien dat God bestaat is het aan Israël. Zij zijn op dit moment ook hét politieke instrument tegen een oprukkende Mohammedanisering van het westen. Zonder Israël rukt de Sharia op en worden straks onze daden ook door Imams beoordeeld. Ik moet er niet aan denken en daarom sta ik er even bij stil.

Kiezen.

Om te kunnen kiezen moet je durven twijfelen. Twijfel is geen zonde, maar noodzaak. En Jacobus dan? Die twijfelt lijkt op een golf in de zee, heen en weer? Het gáát daar niet over twijfel, maar over dubbel-hartig zijn. Een dubbele agenda hebben, zeggen we vandaag. Niet eerlijk zijn. Beter een eerlijke twijfelaar dan een vastberaden dubbele agenda. Nu is het ook maar net wáár je aan twijfelt en wanneer! Als je tiener bent twijfel je (soms) aan God. Geloof je omdat je ouders geloven of is het iets van jezelf. Helemaal goed. Daar moet je uitkomen. Als je wat ouder bent heb je dat nog weleens, maar besef je toch meer en meer dat de keuze is gemaakt. En door een reeks ervaringen met God en het horen van Zijn stem wordt die twijfel weggenomen. Zijn er weer andere zaken die om een keuze vragen. Laten we elkaar de ruimte gunnen om te twijfelen, daar wordt je beter van.

De stem van God.

Horen we God's stem nog wel? Om te horen moeten we ook luisteren. Léren luisteren. Hoe spreekt God? Meestal niet met een in deze werkelijkheid hoorbare stem. Door allerlei omstandigheden en door de Heilige Schrift horen we de stem van God. Dat vereist wel inzicht. Studie soms. In de Schrift moeten we willen graven om - telkens opnieuw - de stem van God te horen. God spreekt ook zacht in ons verstand. Alsof engelen ons omringen en ons influisteren wat zij van God gehoord hebben. De Heilige Geest in ons leven roept sámen met onze Geest dat God onze Abba, onze Vader is. Wandelen met God is luisteren naar Zijn stem. Hij is de goede herder en de schapen kénnen zijn stem. Alleen dicht bij Hem leer ik die stem verstaan.