Zouden het alleen Amsterdamse tieners zijn, die seks hebben tegen beloning? Trouw maakte vanmorgen melding van het feit dat meisjes tussen de tien en zeventien jaar op behoorlijk grote schaal seks hebben tegen beloning. De jongste meisjes nemen genoegen met een telefoonkaart, breezer, hamburger bij McDonalds of een lift naar huis als beloning. Ze wonen meestal thuis en gaan naar school. Aanleiding voor het onderzoek was een rapport van het Bonger Instituut, dat vorig jaar uitzocht waar de prostituees na sluiting van de tippelzone waren gebleven. Daarin stond: „Vaak groeien meiden in Zuidoost op met het beeld dat seks naast drugshandel een makkelijke en geaccepteerde manier van geld verdienen is. Ze noemen het zakendoen. Vooral orale seks is in.” Het is toch weer even schrikken als je zoiets leest. En natuurlijk – een beetje egoïstisch – denk je dan ook aan de meiden in West Friesland. Zou dat hier ook gebeuren. Vast wel. Misschien, hopelijk, iets minder dan in Amsterdam, waar zo ongeveer alles meer gebeurt, maar waarom zouden meiden en mannen zich hier anders gedragen dan in Zuid oost Amsterdam. Tegelijk moest ik denken aan een interview dat ik gisteren zag in het elfde uur. De columnist van het NRC die daarin werd gevraagd naar zijn mening over de opmars van de Islam, stelde dat de grootste bedreiging voor het westen het nihilisme was. Veel mensen zullen direct begrijpen wat hij bedoelt, maar ok, voor alle zekerheid, het gaat erover dat we op een leeg punt zijn aangeland. Nihil, niks meer hebben om voor te vechten, te strijden om in te geloven. Onze belangrijkste gespreksonderwerpen zijn onze vakanties, onze luxe artikelen en een heel belangrijke bezigheid van veel mannen is het zoeken naar seks. Op televisie, op internet en blijkbaar ook bij meisjes van 10 tot 17 jaar. Voor een hamburger of een breezer kom je al een heel eind. In de Bijbel lees je enkele malen dat Jezus weende. Verdriet had, huilde. Ik weet zeker dat Jezus vanmorgen ook gehuild heeft bij het lezen van zo’n berichtje. En ik huil met Hem mee. Wat een lege wereld. En dat terwijl de heerlijkheid die God wil geven zo dichtbij is. Er is wél wat om voor te leven en zelfs voor te sterven. De toekomst van Jezus Christus, het koninkrijk van God. Dwars door alle ellende op deze wereld heen zie ik de tekenen van zijn koninkrijk. En daarin wil ik iedereen laten delen. Ook meisjes van 10 tot 17 die honger hebben naar méén dan een breezer of een lift naar huis als beloning. Het evangelie is niet een goedkope publiciteitsstunt om te proberen dominees van een goed belegde boterham te voorzien. Het evangelie is het gratis aanbod van Gods genade aan een dolgedraaide wereld. Laten we maar wakker worden en ons bekeren van het nihilisme tot de nabijheid van de levende God. De moeite waard om voluit voor te leven. Met een gratis lift naar huis, het Vaderhuis van God als ultieme beloning. En niet alleen straks, als we doodgaan, maar ook nu, als we bidden en met Hem op weg gaan is Hij dan heel dichtbij.
22 februari 2006
8 februari 2006
Calorieënsticker
Het stond al jaren op de verpakkingen van levensmiddelen. Maar met wat te kleine lettertjes volgens het convenant overgewicht. Voortaan zal er op de verpakking een overduidelijke blauwe sticker worden geplakt, waarop we ook zonder leesbril kunnen zien hoeveel calorieën een product bevat. Per verpakking én per portie. Die te kleine lettertjes waren mij inderdaad al eens opgevallen. Of hoe zeg je zoiets. Het valt op dat ze klein zijn, maar daardoor vallen ze eigenlijk niet meer op. Hetzelfde geldt voor de bereidingswijze van allerlei levensmiddelen. Als man van 52 heb ik dan beslist een leesbril en groot licht nodig om te zien welke hoeveelheid water bij een pakje kruiden moeten worden gedaan. Ook al vanwege de aandacht die ook ik graag wil besteden aan mijn soms toenemend en soms afnemend buikje ben ik wel blij met een duidelijke blauwe sticker. We zien wel. Intussen blijft het natuurlijk een logisch verschijnsel, dat we als westerse landen onze economieën maar steeds willen laten groeien en dat dat dan zichtbaar wordt in de individuele groei van alle burgers. Het moet toch ergens blijven, nietwaar? We stoppen de benzine in onze auto’s en de energie in onze huishoudelijke apparaten om maar zo weinig mogelijk te hoeven bewegen. En vervolgens houden we dan nog tijd en geld over om te kunnen consumeren. En dat doen we dan weer met zo weinig mogelijk calorieën, want anders krijgen we last van allerlei welvaartsziekten. Te dik, te hoog cholesterol, suikerziekte enzovoort. Ik weet zeker dat de Schepper het ooit allemaal heel anders bedoeld heeft. Toen Hij zei dat al het groene kruid en het zaaddragende gewas als voedsel bestemd was was er genoeg voor iedereen. En niet alleen omdat ze maar met z’n tweeën waren, maar ook omdat de aarde altijd genoeg zou voortbrengen om de gehele mensheid te voeden. Vandaag lijdt een groot deel van de wereld honger. Sterven kinderen omdat ze niet genoeg calorieën binnen krijgen. Zo simpel is dat. Wij willen een groeiende economie en anderen moeten dan maar zien. Dat zeggen we niet zo, maar we doen wel zo. We schrijven kranten vol over de kosten van onze zorgverzekering, die overigens ook zo duur wordt door het bestrijden van allerlei welvaartsziekten. Maar we geven aan ontwikkelingshulp slechts een fractie van ons nationale inkomen. Natuurlijk gebeurt er op individueel gebied nog wel wat, maar ik ben er zeker van dat we uit allerlei achterstandslanden meer halen dan dat we er brengen. Vroeger gingen we naar Afrika met spiegeltjes en kralen en het evangelie. Vandaag komen Afrikanen hier om ons uit te leggen dat Jezus toch iets heel anders bedoelde dan een alsmaar groeiende economie en een welvaartsmaatschappij. Als we weer leren tevreden te zijn door te ontdekken dat geven zaliger dan ontvangen is er nog hoop. Misschien dat de blauwe sticker daar wat aan kan bijdragen. Genoeg is genoeg. Als je aan je tax zit, geef je de rest gewoon weg. Blijf je zelf ook gezond. Beter voor iedereen, ver weg en dichtbij.
