Waarom zoveel weerstand?

Waarom vliegen zoveel mensen direct in de gordijnen als je het over Jezus hebt. En dan vooral als je het over de Zoon van God, die zijn leven gaf voor de mensheid hebt. Over de timmerman, de leraar, rabbi mag wel gesproken worden. Maar het offerlam? Dat gelooft toch niemand meer! Het past niet in onze cultuur, in deze tijd, in onze manier van denken. We willen alles netjes regelen, van de baarmoeder tot het laatste stofje. Verzekerd en wel het leven in en uit en daar past Jezus als slachtoffer niet meer in. We zouden zelfs het lammetje willen beschermen en zijn tegen dierproeven. Dieren zijn gelijkwaardig en soms zelfs meer dan mensen. In Afrikaanse culturen is dat helemaal geen probleem. Daarom groet het christendom daar explosief. Moeten we ons toch eens afvragen of we met onze weerstand wel op het juiste spoor zitten.

Kunnen wij de Schrift verstaan?

De Bijbel is een mededeling, afkomstig uit een onkenbare wereld. Het gaat over de "on-naspeurlijke" rijkdom van God in Christus. Samen met álle heiligen kunnen we beginnen te verstaan, maar echt kennen is te diep. Allereerst is er de moeilijkheid onderscheid te maken tussen het menselijke en het Goddelijke in de openbaring. Dan is er het verstaan van de Goddelijke openbaring die per definitie metaforisch is: wij hebben het over het hemelse zonder het uit eigen waarneming te kennen. Toch buigt God zich naar ons toe, uiteindelijk in de mens-wording van Christus om zo Zichzelf te laten verstaan. Hij is het bééld van de onzichtbare God en alle dingen vinden hun oorzaak en doel in Hem. De Schrift kan niet verstaan worden buiten de Opgestane Heer om.

De boodschap van Paulus.

Paulus heeft als 13e apostel het evangelie uit de hemel ontvangen. Hij heeft waarschijnlijk Jezus nooit - op aarde - gekend. Hij heeft dan ook een hemelse boodschap, niet in eerste instantie bestemd voor de aarde. Natuurlijk wil hij zijn evangelie wel kwijt aan aardbewoners. Maar zij die erop ingaan en tot geloof komen worden daarmee de facto hemel-bewoners. "Ons burgerschap is in de hemelen" zegt hij. Natuurlijk heeft hij ook adviezen voor ons verblijf op aarde. We zijn vreemdelingen, bijwoners op aarde geworden en er zijn best een paar gedragsregels. Maar onze focus - het puntje aan de horizon - is de glorieuze ontmoeting met ons Hoofd in de hemel.

De zwijgende planeet.

C.S.Lewis schreef er over in zijn ruimte-triologie. De aarde was de zwijgende planeet. Sinds de eigenzinnigheid van zijn bewoners werd er niks meer van vernomen en hulde de aarde zich in het duister. Alsof er een ondoordringbare geestelijke band om de aarde is gelegd, die verhindert dat de zonde van zijn bewoners het universum zouden besmetten. De Verlosser heeft deze duisternis doorbroken, heeft het Licht laten schijnen op deze donkere planeet en heeft, na zijn opstanding en hemelvaart, een bruggenhoofd naar de hemelsferen gemaakt. Hij is daar, in hemelse gewesten als Eerste. Ook wij staan voor een soortgelijke transformatie. Op aarde is nu nog een dikke duisternis, geen enkele wetenschap kan God ontdekken, maar voor de door God verzegelden met de Geest schijnt nu al het Licht. Wij zijn -mét Hem - gezet in Hemelse Gewesten om nu al de onnaspeurlijke rijkdom van God te verkondigen.

Ongetwijfeld.

Dat is geen mode-woord. Twijfelen is iets van deze tijd en ik ken het maar al te goed. Twijfel is ook noodzaak om te kunnen zoeken naar de waarheid of naar echtheid. Zonder twijfel kom je geen stap verder. Maar twijfel is geen doel, eerder een weg waarlangs je gaat. Soms heb je zelfs het doel uit het oog verloren en slaat de twijfel toe in de kern van je bestaan. Tot je weer ziet dat je nooit dieper valt dan de bodem van Zijn hand. God is er en heeft Zich laten kennen. Hij is de Rots van mijn bestaan. Ongetwijfeld.

Alles op Zijn tijd!

God is de Schepper van de tijd. Ooit dachten wetenschappers dat de materie eeuwig was. Nu weet iedereen dat dat niet waar is. Of je nu creationist of evolutionist bent. Hij is de Eerste en de Laatste. Staat aan het begin en het einde. Alles wat er gebeurt gebeurt op Zijn tijd. Niet dat alles gepland is. De Bijbel spreekt wel over bepáálde zaken, zoals de komst van de Messias, die exact gepland was. In de door Hem gegeven tijd mogen wij ons uitleven met de door Hem gegeven gaven en talenten. Of dat nu timmeren of dénken is. Het doet er wel toe als je dat niet in de eigen tijd doet, maar in het besef dat de tijd een geschenk van God is. We zijn hier maar even én elke dag is er maar één keer.

Drie-enig God?

Hoor Israël, hoor, de HERE, onze God, is een enig God. Het sjema van Israël. De grondtoon van de Bijbel. Maar daarmee weten we nog niet wat dat betekent. Een absolute éénheid, zonder dualiteit, kan bijvoorbeeld niets wíllen. Om te kunnen willen moet er iets zijn óm te willen en dus iets onvolmaakts. Of nog volmaakter dan het bestaande, maar dat komt wel op hetzelfde neer. De éénheid van God is een dynamische éénheid, die bijbels wordt uitgedrukt in Vader, Zoon en Geest. Het woord drie-eenheid is een menselijk verlegenheidswoord om iets uit te drukken wat in feite onkenbaar is. Maar als we er goed mee omgaan begrijpen we elkaar wel. Er is niks mis met dogmatiek als we die maar onderwerpen aan het Woord en niet andersom.

Misbruik in de kerk.

De hele wereld stort zich op de RK kerk, soms met het mes tussen de tanden. Nu ben ik zeker geen voorstander van het celibaat en zelfs niet van het instituut RK kerk. Maar toch verbaast het mij dat het aantal porno sites met honderden per dag toeneemt, de vulgaire bladen bij elk benzinestation te koop liggen, de verseksing van de maatschappij zienderogen toeneemt en iedereen dan met de vinger naar de RK kerk wijst. Nogmaals, misbruik al dan niet ten gevolge van het celibaat is méér dan erg! Daar doe ik niks van af en elke mis-dadiger moet voor de rechter. Maar hoeveel mensen meten zich een oordeel aan die tegelijk internet afstruinen naar "bloedgeile tienertjes" of "hete rijpe vrouwen". Er is een vernieuwing van denken nodig, in de kerk, maar zeker ook daarbuiten. En die boodschap lijkt onder te sneeuwen omdat die juist door het instituut kerk verkondigd had moeten worden.

Misvattingen over de Bijbel.

Dat álles in de Bijbel altijd gelijk geldig zou zijn is een misvatting. De Bijbel geeft dat zelf duidelijk aan. De wet bijvoorbeeld is een opvoeder (pedagoog) tot op Christus. Daarna wordt uit de werken der wet "geen vlees", niemand dus gerechtvaardigd. In Christus behoren we tot een nieuwe schepping, sterker nog: zijn we een nieuwe schepping. Dat heft natuurlijk wetmatigheden van deze schepping niet op. De zwaartekracht blijft ook voor christenen gelden en doodslag en overspel hebben hun nare gevolgen. Maar de nieuwe mens, die door de Geest leeft draagt de vrucht van de Geest: liefde, blijdschap, vrede. Telkens als christenen en anderen mensen de wet voorhouden wordt het een rommeltje - neemt de zonde toe - maar waar de gekruisigde Christus gepredikt wordt, wordt hij gepreekt als gestorven aan de oude schepping en opgestaan als eerstgeborene van een nieuwe schepping. Daar kan je deel van uitmaken, maar alleen door geloof.

God als misvatting?

Ik vond dat ik het moest lezen, Richard Dawkins, God als misvatting. Ik had meer oppositie verwacht. Het hele verhaal draait om de vooronderstelling dat wat je niet met je zintuigen kunt waarnemen en wat niet voldoet aan wetenschappelijke eisen ook niet kan bestaan. Dat God niet kan bestaan op de manier zoals Zijn schepping bestaat, in de zichtbare werkelijkheid, is voor mij geen nieuws. Dat wonderen niet wetenschappelijk zijn is ook geen verrassing. Natuurlijk haalt hij allerlei Godsbewijzen onderuit, die zijn ook meestal ondeugdelijk. Als je niet gelóóft dat het uitspansel Gods heerlijkheid laat zien is het ook zeker geen bewijs. De grote misvatting in het hele boek is dat wij God kúnnen bewijzen of ontkennen.

Wij zullen Hem zien!

Dat is steeds weer de belofte! Nu zien wij niet, straks zullen wij zien. Nu hóren wij. Het geloof is uit het gehoor. Het gehoor is in staat zich uit te strekken naar dimensies waar het oog niet kan komen. Ik heb gehoord van een koninkrijk van vrede en eerlijkheid, waar pijn en dood niet meer bestaan. Het is mij verteld door dienaren van de Koning. Het is mij doorverteld door dienaren op aarde en het wordt mij ingefluisterd door dienaren uit de hemel. Ik ervaar de zekerheid waar de golven van twijfel op stukslaan. Steeds als er angstwekkende momenten van eenzaamheid zijn is daar die stem:"Zalig als je niet ziet en toch gelooft!"

Het evangelie.

Wat is nu feitelijk het evangelie, de blijde boodschap? Daar doen veel verhalen de ronde over. De Bijbel, de evangelieën, de uitverkiezende genade van God, het leven, lijden en sterven van Jezus, de genadeboodschap. Er blijft altijd een angel (geen engel dus) die mij zegt dat dat het níet is. Het evnagelie is dat deze wereld, zo geliefd door God dat Hij zijn Zoon zond - is verlost, losgemaakt van de aanspraken die kwade machten op haar maken. Het Koninkrijk van God is nu rechtvaardigheid, vrede en blijdschap door de Heilige Geest. Dat is niet waar áls je het gelooft, dat is de waarheid voor iedereen, geloof het of niet. De deur van de gevangenis is open! We mogen de vrijheid vieren, dansen rondom de boom van het leven! Onbeperkt mogen we daar iedereen voor uitnodigen. Doe mee, we zijn vrij, het is feest! Wat jammer als er mensen in hun gevangenis blijven zitten.

Milieu

Vorige week ineens het bericht dat de polen twee maal minder snel smelten dan gedacht! Nu hoor ik toch al wel een beetje (veel) bij de klimaatsceptici, die betwijfelen dat wij met onze CO2 uitstoot het klimaat aan het veranderen zijn. Het klimaat schommelt voortdurend. Er worden hier zelfs fossielen van de sabeltandtijger gevonden! Soms denk ik dat klimaatgeloof een soort vlucht is van christenen en bijna-ex-christenen, die toch nog een beetje goed voor de schepping willen zijn. Dat moeten we ook zijn, natuurlijk! Maar dat begint toch echt bij de Schepper! En die mag meestal (bijna) niet meer meedoen. Tijd voor herbezinning.

Fundamentalistisch

Dat is geen lekker woord. We horen de bommen al afgaan en voelen de dreiging van alle kanten. En dat vinden we - natuurlijk - niet fijn. Christenen behoren nooit en te nimmer geweld te gebruiken. Wat overigens iets anders is dan overheden, die wel natuurlijk. Ik ben niet voor niks 30 jaar lang politieman geweest en gebruikte af en toe heel legitiem geweld. Maar Christenen moeten wél fundamentalistisch zijn. Jezus Christus als de énige Weg tot God de Vader belijden. Een ander fundament kan niemand leggen. Met alle respect voor alle andersgelovigen, respect betekent geen erkenning. Jullie belijdenis is een misvatting, een mis-leiding wellicht. Zien op Jezus, heel fundamenteel, is de enige weg om uit de misere van de wereld een goede toekomst te verwachten.

Iedereen roept maar wat.

Ik heb bepaald niet de indruk dat er nog iemand in de politiek of de kerk op gewoon in de maatschappij weet waar we mee bezig zijn. Of het nu over Wilders, over de DSB bank of over zending bij de PKN gaat, iedereen roept maar wat. Opgefokt (of aangemoedigd) door kranten, Powned, Vara of gewoon politiek correcte burgers. Iedereen holt achter iedereen aan en komt nergens. Bij "bijbelgetrouwe" gelovigen is het niet veel beter: Israëlfanaten, milennialisten, uitverkiezers en andere evangelisten zijn het alleen maar oneens. De postmoderne verlichting heeft iedereen verlicht en de wereld verduisterd. In deze wirwar kan je makkelijk roepen dat Jezus het Licht van de wereld is en dat klinkt goed maar betekent voor iedereen weer wat anders. Gezond verstand bestaat niet echt en daarom roept iedereen maar wat. De verstandige houdt zijn woorden in en een man van inzicht is bezonnen. Spr. 17:27.

Thuiskomen

Het is goed om weer thuis te zijn. Curaçao was heerlijk, zonnig en onbezorgd. Maar thuis is thuis. Waar je vrienden zijn, je familie, je kerk. Thuis is de warmte van het geliefd zijn en van het liefhebben. Ik ben blij weer thuis te zijn. Toch wil ik ook nog thuiskomen. Want ook hier is er gebrek. Gebrek aan liefde, gezondheid. Ook hier zin vrienden soms niet bestendig en raak je ze kwijt door diepe dalen heen. Zou het in de hemel anders zijn? Jezus zegt van wel. In het huis van mijn Vader mogen jullie écht thuiskomen. Wat is er een diep, bijna ondergronds, verlangen in mij om daar te zijn. Vrede, Shalom. Soms vang ik er een glimp van op. Als iemand open doet zullen wij binnenkomen en samen maaltijd houden. Het duurt nog even, maar ooit zal ik kunnen zeggen:"eindelijk thuis".