28 juli 2010
Moeder
Jochie, zei ze laatst tegen mij. Ik ben 56! Jochie. Dat was een stukje van moeder wat ik niet kende. Haar gevoelens werden altijd vertaald in daden. Opkomen voor je kinderen als iemand ze onrecht aandeed. Soms ook te beschermend. Bel je als je thuis bent? Dan was ze gerust en kon ze slapen. Maar lieve woordjes, aanraken was er niet zo bij. Jochie. Vier dagen heb ik met haar hand in de mijne gezeten. Ze werden dik, die handen. Hielden vocht vast. Haar hand heb ik op mijn knie gelegd. Zelf zou ze dat nooit doen. Toch voelde ik dat ze het had gewild. Ze kwam dichterbij. Mijn emoties buitelen over elkaar heen. Verwarring is het beste woord. Ja, dat is het, verwarring. Ze stierf zomaar. Een laatste zucht, haar hart klopte nog even door. En toen werd het stil.
Abonneren op:
Posts (Atom)
-
Ik heb het boek "Love wins"van Rob Bell besteld. Zijn promo filmpje op You Tube raakte mij , zoals dit onderwerp altijd weer doet....
-
ZINGEN Tegenwoordig zingen we alleen nog maar in de kerk of (heel soms) op het voetbalveld. Ik bedoel dan iedereen, want er wordt natuurl...
-
Toen ik twaalf jaar was was ik godsdienstig gezien al helemaal gevormd en in sommige gevallen ook ernstig misvormd. Denk nu niet dat dat ...