Albert

Vandaag ga ik naar de begrafenis van Albert van Noort. Hij besprak altijd de preekbeurten in Alphen a/d Rijn met mij. Vorige week is hij helemaal onverwacht in zijn slaap overleden. Hij werd 63 jaar. Het raakt mij meer dan anders. Hoe komt dat? Door het onverwachte? Door de leeftijd, die voor mij toch ook dichterbij komt? Doordat ik deze dagen toch een beetje labiel ben, te veel druk voel? Ik weet het niet en laat het maar gebeuren. Albert is een nieuwe fase ingegaan. Zo zie ik dat wel. Zoals een pop een vlinder wordt, wordt een sterfelijk lichaam een geestelijk lichaam. Hij is nu in een dimensie die wij niet kunnen waarnemen. Soms ontvangen we signalen uit die dimensie en zeggen dan "er is meer tussen hemel en aarde" maar normaal gesproken is het potdicht. Albert geloofde heilig in een Vader aan de overzijde. Misschien is het wel verlangen, wat mij raakt.