5 oktober 2005

Vreemdelingen

Het zal wel niemand ontgaan zijn. Het drama, waarbij een vrouw met haar kind van een flat af werden geduwd, waarna de man die duwde er zelf achteraan sprong. Ik hoop dat het ook niemand ontgaan is, dat de man een uitgeprocedeerde, psychisch zieke Afghaanse asielzoeker was. Ik weet natuurlijk niet wat hij het eerst was. Of toch wel, Afghaan natuurlijk. Geboren in een land met een cultuur die meer dan hemelsbreed verschilt van de onze. Een land, waar Amerika en zijn bondgenoten, waaronder ook “onze jongens” proberen een democratie te vestigen. Een land ook, waarvan de president van de Verenigde Staten zei, dat hij de terroristen eruit zou halen. We roken ze uit. En dat is geprobeerd. Er is heel wat gevaarlijk vuurwerk in Afghanistan terecht gekomen. Maar het is natuurlijk niet gevaarlijk genoeg om er weg te blijven. Mensen die ervandaan gevlucht zijn omdat ze er met geen mogelijkheid meer een normale toekomst kunnen zien, sturen wij gewoon terug. Beleid noemen we dat. Daar kan je de verkiezingen mee winnen en ons land blijft wat rustiger. Ja, hij was eerst Afghaan, maar daarna? Ik vermoed psychisch niet helemaal in orde. Dat moet wel voor het uitgeprocedeerd zijn komen. Ik ken ze ook in mijn omgeving. Mensen met een angstige blik in de ogen, schrikachtig, huilerig ook. Ze moeten terug naar hun land van herkomst. Ze weten, dat het niet veilig is. Ze zijn niet voor niks weggegaan, maar ze móeten. Ze zouden allemaal een hulpverlener, psycholoog, psychiater nodig hebben, maar ja, als je geen uitkering krijgt en niet mag werken, kan je zo iemand ook niet of nauwelijks betalen. En als je dan helemaal uitgeprocedeerd ben, wordt je óf apathisch, óf wanhopig óf je doet iets geks. De een vlucht weer naar een ander land, de ander duikt onder, ja we hebben weer onderduikers in ons land, en nog weer een ander springt van een flat. Een van de belangrijkste oorzaken van het oordeel dat Israël ooit over zich haalde was het feit dat men de vreemdeling onderdrukte. Sinds Abraham in Egypte verbleef als vreemdeling had God een zwak voor vreemdelingen. Zo een zwak, dat Jezus zich ermee identificeert. Ik ben een vreemdeling geweest en gij hebt mij niet gehuisvest. Het blijkt in de verkondiging van Jezus een reden te zijn om iemand de toegang tot de hemel te ontzeggen. Mensen die bij Christus horen zijn zelf ook een beetje vreemdeling geworden. Ze voelen zich niet meer thuis op een aarde, waar de geboden van God met voeten worden getreden. Juist daarom moeten mensen die bij Christus horen zich het lot van elke vreemdeling aantrekken. Dat kan door ze te laten onderduiken, maar ook door druk uit te oefenen. Politieke druk in onze eigen democratie. Daar is niks mis mee. Als wij dichtbij God zijn, mogen wij God dichtbij mensen brengen. Ook dichtbij vreemdelingen. Misschien wel juist bij hen.

Campo Minado! Yellow&Blue