Mijn Rots.

God is mijn Rotssteen. Ik bouw op Hem alleen! Hij is het ankerpunt van mijn bestaan, mijn vaste plek. De God die zich in Jezus Christus aan de wereld heeft laten kennen maakt geen deel uit van deze werkelijkheid. Bestaat niet op mijn manier. Daarom loop ik mij soms ook te barsten tegen die Rots. Hij klopt niet met mijn beelden, mijn overtuigingen. Steeds als ik denk dat ik Hem doorheb onttrekt Hij zich aan mijn waar-neming. Toch kan ik ook niet buiten Hem om. Als Hij niet IS, ben ik ook niet. Besta ik alleen maar en dat is geen leven. Mijn psalm voor dit jaar is 57. Tot tweemaal toe: Verhef u boven de hemelen, o God! Uw eer zij over ganse aarde. In de schaduw van Zijn vleugels, zal ik schuilen.