Nederland is de weg kwijt.

De vraag is wel of we ooit écht op de weg waren. Maar goed, vandaag in ieder geval niet. Er is geen koning in Israël en ieder doet wat goed is in eigen ogen. Dat was toen en nu. Een hopeloos verdeeld politiek landschap wat is samengesteld in een nationale "X-factor" show. Wie is het mooiste haantje (of kippetje). Een leidend principe is er niet meer. Of dat nu christendom of socialisme is. Het gaat om poppetjes en niemand die de weg weet. Is er nog ergens een wijze in de stad? Niet kakelende christenprofeten die Nederland onder water willen laten zetten door de Almachtige. Maar mensen die de weg weten én kunnen wijzen.

Getuigen.

Gisteravond hadden we de slotviering van onze pastorale groep "Celebrate recovery". Hetw aqs prachtig. Niets bemoedigt meer dan de getuigenissen van herstelde levens. Mensen konden vertellen wat de levende God in hun situatie had gedaan. Hoe zij hadden ervaren dat de Heilige Geest een kracht Gods is en we hebben het gevierd met elkaar. Tegen alle scepsis van de hele wereld in en ook ter bemoediging van deze soms kleingelovige voorganger! Het evangelie is een kracht Gods tot behoud, dat hoorden we en dat zagen we. geef mij meer van dat soort avonden!

Angst

In Athene waren de mensen supergodsdienstig. Honderden godenbeelden, zichtbaar vanaf de Areopagus. Eén van die beelden was voor de onbekende god. Een beeld van angst! Je zou er maar één vergeten en die zou in woede uitbarsten. Een beeld van perfectionisme ook, altijd verbonden aan angst, de angst te kort te schieten. Als Paulus daar de God van het Leven verkondigt kan de angst verdwijnen. Hij roept overal mensen op om met Hem te gaan leven. De ruimte van Gods Koninkrijk bestaat niet uit angst maar uit liefde. Bij volmaakte liefde is geen plaats voor angst. Wat een bevrijding!

De kip en de haan.

Elke morgen hoor ik een haan. Eén van mijn buren heeft zo'n beestje. Parmantig rondstappend, af en toe even stilstaan en diep uithalen. Daarna schudt hij even over zijn hele lijf en is duidelijk trots op zijn geweldige verbale prestatie. Om hem heen lopen vier kippen. Ze eten, drinken, zeggen af en toe voorzichtig "tok" en leggen eieren. In termen van productie betekent de haan niet zoveel. Ok, soms moet hij "de daad" verrichten, doet dat overigens binnen 2 seconden, waarna de getroffen kip weer verder gaat zonder hem nog enige aandacht te geven. Als haar eieren uitkomen scharrelt zij wat rond met de kuikens en leert ze te eten, drinken, eieren te leggen en hoe met hanen om te gaan. Zo ging het en zo blijft het. Tot het einde der tijden. Stomme beesten?

Zekerheden (2)

Mijn zekerheden beginnen dan toch bij Jezus. Met hem heb ik een ontmoeting gehad. Niet in het verenigingsgebouw of bij de supermarkt of zelfs maar in de kerk. Maar wel - onmiskenbaar - in mijn geest en in zijn Woord. Opgevoed met een godsbeeld waar weinig barmhartigheid in te vinden was heb ik God leren kennen in dé Barmhartige. Jezus die zijn léven als een offer ter beschikking stelde. Hoe hij zich aan mij ken-baar maakte valt in feite niet uit te leggen. Geloof me (of niet) het was on-mis-kenbaar. Zijn Geest verbond zich met mijn geest en sindsdien wéét ik dat ik een kind van God ben en God mijn Abba, Vader is.

Zekerheden

Zekerheden bieden houvast. Veiligheid. Maar als de zekerheden schijnzekerheden zijn is de veiligheid ook schijnveiligheid. Boele Ytsma loopt een tocht met tochtgenoten. Zoekend onderweg. Ik had graag meegelopen, maar moest even een stapje terug doen. Ook dat is soms zoeken. Ik wil mij dúrven afvragen wat er nu écht is aan mijn zekerheden. De waarheid kan alleen maar in óngerechtigheid ten onder worden gehouden. De christelijke kerk in het begin groeide niet (alleen) door het verkondigen van de waarheid, maar door het getuigenis van mensen die de waarheid hadden ervaren. Een éérlijke zoektocht leidt naar eerlijke echtheid en waarheid.

Witte sokken

Jaren geleden droeg ik alleen maar witte sokken. Net als alle andere mannen. Makkelijk, niks uit te zoeken, en het stond (toen) ook nog leuk. Iedereen deed het en niemand viel het op. Dat noem je mode! Vandaag heb ik alleen nog witte sportsokken. Witte sokken onder gewone kleding? Dan loop je voor gek. Jaren geleden geloofde iedereen in God. Gingen we (bijna) allemaal naar de kerk. Was de zondag een echte rustdag. Als je nu christen wilt zijn is dat achterhaald, een beetje gek. Zonder witte sokken kan ik heel best leven, maar laten we ons in het geloven van de waarheid nu leiden door de mode? Omdat paranormaal in de mode is gaan we niet meer naar de kerk? Mens, durf te denken!

Stonehenge

Vandaag in Trouw een artikel over de zonnewende, gevierd met hoornblazen door zo'n 20.000 mensen bij Stonehenge. Tegelijk een ingezonden stuk over Bas van der Vlies (SGP) die maar erg hovaardig zou zijn om het christelijk geloof prioriteit te geven boven alle andere geloven. Dat zou getuigen van weinig respect. Is het nu zo gek om nog te geloven dat dé waarheid bestaat? Dat 20.000 menen bij Stonehenge het schepsel (de zon) vereren in plaats van de Schepper? Dat Jezus niet zonder reden zei dat hij "de Weg, de Waarheid en het Leven" is? Als je Jezus serieus neemt ben je niet hovaardig, maar gelovig.

Vrijheid!

Wat is nu echte vrijheid? Op het eerste gezicht lijkt dat een ruimte zonder grenzen. Maar daar weet ik geen weg mee. Een ruimte wordt over het algemeen gecreëerd door grenzen. Behalve dan - misschien - "de Ruimte" maar ook dat weten we niet. Mijn vrijheid kan bijvoorbeeld alleen maar bestaan als die wordt gerespecteerd door anderen, die daarmee dus tegen mijn grenzen aanlopen. Door Uw wil te doen, leer ik om vrij te zijn. Zou dat het zijn? Door je bestemming te volgen ben je vrij om te doen en te laten wat je wilt. Dat wat je wilt en en het doel van je bestaan komen dan overeen.

Verlangen

In vakantietijd wordt het goed zichtbaar. Mensen verlangen naar betere tijden. Waar je ook komt, maar vooral bij de kapper, is de vraag:"Ga je nog op vakantie?" De één gaat al snel. Wij gaan voorlopig nog niet. Ik probeer ook te genieten van mijn huis en mijn tuin. Van mijn kinderen, kleinkinderen en mijn vrienden. Van alles wat er NU is. Dit is een dag die God ons geeft. De vakantie valt zo dikwijls tegen. Geen wonder. Je kijkt er zo lang naar uit, dat je er te veel van verwacht. Je hoofdpijn neem je gewoon mee. En de kinderen worden ook niet ineens veel gehoorzamer. Oke, ik wil ook graag op vakantie, maar ik train mezelf erin om ook hier en nu te léven.

Eenzaam

Ieder mens is alleen in het diepst van zijn gedachten. Niemand kan ons kennen dan alleen onze eigen geest.We kunnen wel dichtbij komen als we elkaar toelaten, maar niet binnen. Hetzelfde geldt voor God. Alleen de Geest van God weet wie God is. Als wij naar binnen kijken zien we onszelf...óf onze barrières die voorkomen dat we onszelf zien. Soms is het binnen zo'n chaos dat we niet durven kijken. Juist daar kan de Geest van God zijn werk doen. Veel opruimwerk, genezend werk. Zodat we weer kunnen worden wie we zijn. Kinderen van God!

Rust vinden

"Ons hart is onrustig totdat het rust vindt in U, o God." Prachtige uitspraak van Augustinus. Maar wat ís dat, rust vinden in God. Je neerleggen bij het onvermijdelijke? Nirwana, onbewogen onbeweeglijk zijn? De God van de Bijbel laat zich kennen als een God met wie te praten valt. Te vechten zelfs. Niet een god van het noodlot, maar een God in actie, sámen met zijn schepselen. Rust vinden in God, misschien lukt dat wel nooit en is dat ook niet de bedoeling. Wel vrede, shalom. In alle omstandigheden wéten dat je doet wie je bent. In conclaaf met de Schepper en - soms - ook in volle overgave.

Ik heb geen mens.

Hij was al 38 jaar ziek en wachtte op een wonder. De geschiedenis van de zieke in Betesda is op zichzelf al wonderlijk. Bewegend badwater en wie er het éérste is wordt beter. Maar als je lichaam weigert, als je nu juist géén superster bent, dan bén je gewoon niet de eerste. De meeste mensen hebben iemand nodig. Niemand kan alleen zijn. De grootste aanklacht is dan ook als deze man zegt:"Ik heb geen mens" Mensen genoeg in Betesda, in Amsterdam of Nederland. En toch...ik heb geen mens. Ik wil mens zijn voor jou. Je dragen als je zelf niet kunt lopen. Voor je zingen als je bang bent. Er zijn als je eenzaam bent. Samen alleen zijn. En misschien ook samen weer blij worden. Heel zijn.

Voor jou!

Als ik kon zeggen
wat mijn hart vertelt
over liefde, leven en bestaan
dan zou ik moeten roepen
over alle stemmen heen
over de stem van moeten en van plicht
over de stemmen die je dwingen
te zijn wat je niet bent, niet kunt zijn
als ik kon zeggen wat mijn hart mij zegt
dan kom ik stem te kort om door te dringen
het leven vraagt zoveel..
Verlangend, dorstig als een hert
op zoek naar de bron
die altijd stroomt.
Dan zou ik zeggen: je bent prachtig
Je bent meer dan je doet.
Je doet nooit genoeg om meer te zijn.
Leef, dank, vier het zijn
Wie je bent is genoeg, helemaal genoeg
Als ik kon zeggen wat mijn hart vertelt
zou ik je zachtjes strelen, diep in je ogen kijken
zien wie je bent en zachtjes zeggen:
Jij, prachtig schepsel, kind van God.
Ik dank voor jou, speciaal voor jou
want van jou is er maar één.
Niemand anders kan jou zijn
Iedereen kan doen wat een ander doet
Maar niemand kan zijn wie een ander is
En daarom vier ik jouw leven
Omdat jij er bent.

Albert

Vandaag ga ik naar de begrafenis van Albert van Noort. Hij besprak altijd de preekbeurten in Alphen a/d Rijn met mij. Vorige week is hij helemaal onverwacht in zijn slaap overleden. Hij werd 63 jaar. Het raakt mij meer dan anders. Hoe komt dat? Door het onverwachte? Door de leeftijd, die voor mij toch ook dichterbij komt? Doordat ik deze dagen toch een beetje labiel ben, te veel druk voel? Ik weet het niet en laat het maar gebeuren. Albert is een nieuwe fase ingegaan. Zo zie ik dat wel. Zoals een pop een vlinder wordt, wordt een sterfelijk lichaam een geestelijk lichaam. Hij is nu in een dimensie die wij niet kunnen waarnemen. Soms ontvangen we signalen uit die dimensie en zeggen dan "er is meer tussen hemel en aarde" maar normaal gesproken is het potdicht. Albert geloofde heilig in een Vader aan de overzijde. Misschien is het wel verlangen, wat mij raakt.

De preek van Simon

Het is een bijzondere ervaring om naar een preek van je eigen zoon te luisteren. Ik was heel beslist nog veel meer gespannen dan hij. Natuurlijk wist ik wel dat hij het zou kunnen, maar zou het er ook uit komen. Na de drie eerste zinnen vloeide mijn spanning weg. Hij kon het en hij had - veel belangrijker - nog wat te zéggen ook. Op een rustige manier wist hij indringend de verbinding te leggen tusschen het christen zijn in de kerk n in het alledaagse leven. Niet iedereen kon net als Petrus alles achterlaten. De meesten van ons blijven gewoon op de plek waar je was en zo moet dat ook. Maar daar mag je er dan ook zijn. Je doet het goed, zou Paulus zeggen. En pas daarná zoeken naar verbeterpunten. Een positieve benadering die bij training op zijn werk (als Physician assistant) allang gebruikt wordt, maar die eigenlijk al bij Paulus vandaan komt. Nou ja, we horen wel meer van hem. Goed gedaan, jochie!

Denken over God.

Hij kent ons allemaal. Onze haren zijn "geteld". Er valt geen musje van het dak zonder dat Hij het weet. 6.5000.000 mensen. Hoeveel mussen, vogels, dieren, haren, bewegingen, gedachten...Hij kent van verre mijn gedachten? Op deze manier is God ver weg, voor mij dan. Ik kan daar niks mee. Ik geloof het en daarmee stopt het dan ook. Hij kent mijn gedachten, maar ik kan Hem niet kennen. Daar is Hij te groot, te on-voorstelbaar voor. Jezus, daar kan ik meer mee. Die is mens. Praat, lacht, huilt, bidt, loopt en doet wonderen. Ook wel héél wonderbaarlijke dingen, zoals opstaan uit de doden en vanaf de Olijfberg naar de hemel gaan. Ik houd mij maar aan hem vast. Middelaar is hij, Mediator zouden we zeggen tegenwoordig. Tussen God, die Hij wél kent en mij, die God niet kán kennen

Kiezersbedrog.

Het grootste kiezersbedrog vond een aantal jaren geleden plaats. Nadat we massaal NEE tegen een Europese Grondwet hadden gestemd ging de politiek massaal akkoord met een Europees "verdrag" en verklaarde elke stemmer voor gek. Die rekening is nu wel gepresenteerd. Mijn vertrouwen in de politiek en de leiders daarin is nog nooit zo laag geweest als nu. Iedereen telt mee zegt Job, behalve iemand die vind dat het anders moet dan seculier. Het helpt wel om - als christen - het wat meer van God te verwachten. Niet op de manier van bidden om de grootste partij. Wel in het vertrouwen dat Hij, hoe dan ook, "heel het aards gebeuren" vast in handen heeft. Hij is echt niet vergeten waar het allemaal om ging. En als je voor Hem kiest kom je nooit bedrogen uit.

Tederheid

Er zijn woorden die direct een heel diep gevoel van verlangen oproepen. Tederheid is zo'n woord. Het raakt aan geborgenheid, koestering. Ik denk dat het te maken heeft met het verlies van de aanwezigheid van de Schepper in ons leven. Hij is de Aanwezige. Helaas door velen present gesteld als een Afstandelijke God der wrake. Maar Zelf roept hij Zijn Naam uit als "liefdevol, genadig, geduldig, trouw en waarachtig" Zo is God en zo heeft hij Zich laten kennen. Daarom zei Jezus dat Hij niet gekomen was om te oordelen. Tederheid, alle mensen zoeken het, weinig mensen vinden het. Het is te vinden. Als we tot onze bestemming komen door onze oorsprong terug te vinden. Heer, Uw tederheid genas, wat er bitter in mij was.

Politieke Fall Out

Het CDA is voorlopig even weg. Nederland koos voor de VVD en de PVV. Erg? Ik vind van niet hoor. Het christelijk geluid - zo dat al bestaat - wordt geminimaliseerd. Hebben "wij" ook wat minder de kans om anderen de les te lezen over abortus, euthanasie en homo'huwelijk. Dat wekte toch alleen maar irritatie en de wet heeft nog nooit wat opgelost, zeker niet op ethisch gebied. Als je je zorgen maakt over de zwakken kan je daar zelf ook wat aan doen. Als iedereen die zo meevoelt met "de bijstandsmoeder" er één adopteert en ze 50 euro per maand gééft zijn zij ook uit de zorgen. Heb je geen politiek voor nodig. De overheid is er om ons te beschermen. Zó dat wij veilig over straat kunnen, nationaal en internationaal. Rustig en ongestoord. (1 Ti. 2:2) Daar bid ik dan maar voor. En ik geloof er ook wel in. En intussen, wat míjn hand vindt om te doen, doen! Sociaal zijn kan je zelf! Christelijk zijn óók. Daar heb je het CDA niet voor nodig!

Stemadvies!

Ik volgde zoveel mogelijk debatten. Getallen, beloften en voornemens komen aan alle kanten voorbij. Vandaag wordt het dan stemmen. Natuurlijk ga ik ook. Elke stem telt, dus ook de mijne. Maar toch...zou het iets uitmaken. Niet alleen mijn stem, maar ook wie er gaat regeren. Stopt iemand de kredietcrisis? Weet er één het morele verval te keren? Strenger straffen zou nog wel lukken, wellicht. Maar helpt het? Wel voor ons eigen (rechts?)gevoel. Maar voorkomt het moord en doodslag? Als Gód nu eens in het "torentje" mocht? Wat zou Hij doen? Genade? Waarheid? Duidelijkheid, aanpakken, saneren, handen aan het bed? Zijn programma staat in Zijn Woord. Het puntje aan de horizon is helder: geen tranen, geen pijn, nieuwe hemel, nieuwe aarde. De weg er naartoe? Jak. 1:27 "Zorg voor zwakken, niet meedoen met de verloedering, de balk uit je eigen oog halen" Kijk maar vandaag, wie daar het dichtst bij komt!

Iphone4

Lijkt me een prima speeltje. Ik kreeg de reklame in mijn e-box vanochtend. Wat eruitsprong was deze zin: "Give everything your undivided attention". (Geef álles je onverdeelde aandacht). Alles en onverdeeld. Het is beslist de kramp van veel mensen, van mij wel in ieder geval. Ik wil iedereen, maar ook alles zorgvuldige aandacht geven, maar dat kán eenvoudig niet. Er zijn teveel mensen, vrienden, kerkleden. Er zijn teveel krantenberichten, boeken, cursusussen. Het is of het één óf het ander. Help! Ik ben beperkt! Wat zou God voor een Persoon zijn, die wel álles onverdeelde aandacht kan geven. Van verre ieders gedachten kent, maar ok weet van een musje wat dreigt te vallen. Daar kom ik niet uit. Zo iemand bestaat niet of het moet wel God zijn. Is dat wat Iphone bedoelt? Je kunt worden als God? Waar heb ik dat eerder gehoord?

Marktplaats - Marktplaats.nl

Marktplaats - Marktplaats.nl