21 december 2005

Vrede op aarde

Vrede op aarde in mensen van zijn welbehagen. Elk jaar met kerst zingen we dit lied weer en elk jaar zeggen we erbij dat het er nog niet op lijkt. De vrede op aarde is tot nu toe nog ver te zoeken. Verder dan ooit zou ik zeggen. Hoeveel mensen durven nauwelijks meer een krant te lezen omdat ze bepaald niet vrolijk worden van het nieuws dat wordt gebracht. Eerder bang! Zou het daarom zijn dat de grootse landelijke ochtendkrant regelmatig kopt met nieuws dat geen nieuws is. Uit de showwereld of de sportwereld. Een weggestuurde trainer of een gescheiden acteur kunnen we nog wel hebben. Daar kun je over meepraten zonder bang te worden. Maar kernbommen in Iran of een president van dat land, die verklaart dat Israël moet worden verplaatst naar Europa zijn beduidend enger. Vrede op aarde is ver te zoeken en de vraag is of het er ooit van komt. Als het aan mannen als Bush en Sharon of de Palestijnse leider Abbas ligt voorlopig niet. Om nog maar te zwijgen over de angst voor aanslagen in eigen land en zelfs de mogelijkheid dat de gasleidingen zo overbezet raken dat we hartje winter in de kou komen te zitten. Dat laatste is wel een bericht dat je raakt, want wees nu eerlijk, een aanslag in Jeruzalem voel je veel minder dan een koude kachel. Midden in de winternacht, ging de hemel open. We laten maar even in het midden of Jezus nu echt wel midden in de winter is geboren. Het feit dat we kerst in december vieren heeft meer te maken met onze eigen kalender dan met de geboorte van Christus. Feit is wél dat de hemel openging. De inktzwarte duisternis van deze wereld werd opgeschrikt door het zingen van legioen van engelen. Zij gooiden niet met bommen en kwam niet om te oordelen. Zij hadden God’s roadmap naar echte vrede bij zich. Dat begon met Ere zij God in de hoogste hemelen. Hoog Sammy, kijk omhoog Sammy zong Ramses Shaffy al jaren geleden. Dat is wat we meer zouden moeten doen. Ik verwacht niet zoveel van alle maatregelen die we op aarde treffen. Zeker, die zijn ook nodig, want zonder dat de overheid in ons land en daarbuiten de zaak een beetje in de hand houden wordt het al een hel op aarde. Belangrijk dus om een krachtige overheid te steunen, maar niet om een hemel op aarde te brengen. Alleen als we naar boven gaan kijken en zien, dat God zelf het initiatief heeft genomen de vrede op aarde te brengen kan het licht worden. In ons hart wel te verstaan. Want dat is zijn belofte, dat die vrede er zal zijn in mensen van zijn welbehagen. Dat is wat anders dan de afwezigheid van oorlog in zoveel mogelijk landen. Dat is vrede in je hart omdat je wéét dat de hemel uiteindelijk gaat overwinnen. Door Jezus, die helemaal mens werd is de hemel zo dichtbij gekomen. Dichterbij kan niet, want God had besloten Jezus de minste van ons allemaal te laten worden. Om ons zo de hand te kunnen reiken. Een gekruisigde hand wel te verstaan. Dat nieuws horen we niet graag met kerst, want dat klinkt weer zo bloedig. Toch is de vrijwillige overgaven van Jezus aan de dood het belangrijkste nieuws dat ooit op aarde werd vernomen. Je leest het niet in de kranten. Het zou wel het een mooie kop voor die landelijke krant kunnen zijn. God is mens geworden en heeft onder ons gewoond. Oud nieuws? Ja, dat wel, maar ook steeds actueler. Het wordt vrede op aarde, maar niet op onze manier. Als Jezus voor de tweede keer naar de aarde komt is Hij niet meer een kindje in de kribbe, maar een regerende koning, machtiger dan alle koningen der aarde. Het duurt niet zo lang meer. God is dichtbij. Dat is pas licht in de duisternis.

7 december 2005

Moslimfundamentalisme

Je kan geen krant meer openslaan of het gaat over moslimfundamentalisme en over moslims in het algemeen. Het proces tegen de Hofstad groep draagt daar natuurlijk aan bij. Maar ook de dreiging van terroristische aanslagen en de aanwezigheid van Amerika in Irak.. In Nederland schijnen er al meer dan een miljoen moslims te zijn. Niet allemaal fundamentalistisch en heus niet allemaal bereid en in staat om een aanslag te plegen. Maar wel bijna allemaal met veel overtuiging van mening dat het pas écht wat wordt in deze wereld als de Koran het overal voor het zeggen krijgt. En daarom ook wel blij met alles wat daaraan bijdraagt. Dat deze moslims over het algemeen geen hoge pet ophebben van onze samenleving kan ik me ook nog wel een beetje voorstellen. Er zijn heel wat vrijheden waar ik ook niet zo trots op ben. De vrijheid om de advertenties van sommige dagbladen te vullen met naar seks hijgende nummertjes geven nu niet direct een waardig beeld van onze christelijke samenleving. Het is natuurlijk wél zo dat juist deze samenleving onze moslimlandgenoten de vrijheid verschaft om te zijn wie ze zijn. Met alle denkbeelden over de Koran, Mohammed, het westen in het algemeen en Nederland in het bijzonder. Ze nog net niet de vrijheid verschaft om moorden te begaan, maar wél om openlijk te zeggen, dat aanslagen en moorden ergens toch wel goed zijn omdat ze het goede doel dienen. Wat is nu ons antwoord. De politiek vindt dat we meer en meer moeten duidelijk maken welk gedrag we niet tolereren. En denkt daarbij dan voornamelijk aan crimineel en opruiend gedrag. Nu is het probleem, dat moslims hun gedrag om van Nederland een moslimstaat te maken nooit als crimineel zullen waarderen en dus vol overtuiging door zullen gaan. Ik denk dat de oplossing juist in die overtuiging zit. Sinds wij in Nederland de christelijke God hebben afgeschaft en alleen nog maar toestaan binnen een paar beschermde muurtjes van een kerkgebouw is er ruimte gekomen voor veel andere ideeën. En niet alleen voor de zoete geuren van de New Age, maar ook voor het harde geweld van moslimstrijders, die nog wél in hun God geloven. Waar onze kerken leeglopen omdat we niet meer geloven dat er een persoonlijke God bestaat, die ook wat met óns leven te maken heeft is hún God een realiteit, die voor de meest fanatieke gelovigen zelfs extra erotische genoegens in het hiernamaals voorhanden heeft. Waar wij bang geworden zijn op onze christelijke scholen de lessen met gebed te beginnen en de bijbel als leidraad te nemen, wordt er op de bijzondere moslimschooltjes vijf keer per dag gebeden en hangen de muren vol met koranteksten. Wij hebben God verlaten. God die zich door Jezus Christus aan ons heeft laten zien. God die heel dichtbij gekomen was hebben wij verbannen uit onze levens. Er is maar één middel tegen moslimfundamentalisme. Als wij weer gaan bidden en onze harten openstellen voor de lévende God, de Vader van Jezus Christus, zullen we zien, dat Hij nog altijd een God van dichtbij is. Een God die levens verandert. Niet in aanslagplegende, levensverwoestend moslimfundamentalisme, maar in vergevende zelfopofferende liefde.

Campo Minado! Yellow&Blue