Blij!

Er is zoveel verdriet! In de wereld, in onze gemeente. Kun je dan nog wel blij zijn? Ik ontdek bij mijzelf dat ik dat kan en soms - heel soms - me er ook een beetje schuldig over voel. Hoe kan je nou blij zijn terwijl ouders tobben over hun kind, mensen in de kerk een ernstige ziekte hebben, er zoveel verdriet in de wereld is. En dan is mijn blij zijn nog niet eens altijd een bewust "verheugen in de Heer". Dat zou natuurlijk wél legaal zijn. Maar ik ben ook gewoon zomaar blij, gelukkig van binnen. ZOnder echt te weten waar het vandaan komt. Natuurlijk, ik heb de beste mooiste liefste vrouw van de wereld (meestal) en schattige kinderen en kleinkinderen (bijna altijd) en vrienden waar je op kan bouwen. Het zal allemaal wel helpen. Maar het meest zit het gewoon van binnen! Er schijn toch een lichtje wat niet zo snel uitgaat. Soms gebeurt het, een klein poosje. Het heeft ook weleens langer geduurd. Maar vandaag is het er. Hoera!