KLEDING
Ze hebben een heel speciale relatie, kleding en religie. Misschien valt dat nog wel het meest op in de vertrekhal van Schiphol. Bij EL AL staan de orthodoxe Joden te wachten. Ze lijken weggelopen uit een film met hun vlechten, hoeden en zwarte lange jassen. Dichterbij gekomen zijn de jassen niet allemaal even schoon. Maar het teken is duidelijk: De Eeuwige wil dat wij zo gekleed gaan. Alsof God zelf in het paradijs een driedeling zwart kostuum had gesneden voor Adam. Overigens worden ze voorbijgelopen door mensen met hoofddoekjes, moslims in dit geval, want we zijn niet op de Biblebelt , door mensen in Burka's die niet door de controle heenkomen en een enkele Sikh, die van zijn god een tulband om moet om zijn lange haar onzichtbaar te houden. Als je goed kijkt zie je af en toe ook een refo. Niet zoveel, waarschijnlijk voor een behoudende zendingsorganisatie op reis, maar ze zijn er wel. Met rokjes, blouse, ietwat opgestoken haar, allemaal niks mis mee, maar net zo dat je "het" kunt zien.
We kunnen er om lachen of huilen of er onverschillig tegenover staan. Maar kom niet aan onze eigen kleding. Een dominee moet de toga aan, anders is het niet echt. Op den duur ga je zo'n rare jurk gewoon vinden net als de Joden, moslims en refo's. Zo werkt dat. En een evangelische voorganger een stropdas, behalve die in Doelgerichte gemeentes, want die dragen een Hawai shirt. Bij het avondmaal zijn we netter dan anders en anders is het niet netjes. Een oudste moet - ook als het een jeugd-oudste is - zijn spijkerbroek verruilen voor een netter kledingstuk en blote schouders en te veel bloot been zijn zelfs bij huppelende evangelischen niet algemeen geaccepteerd. Intussen vinden we het allemaal weer heel apart als we op vakantie de schouders moeten bedekken en geen korte broek mogen dragen bij het betreden van een kerk. En bij een Moskee trekken we eerbiedig onze schoenen uit. Elke kleed-reli heeft ook zijn (of en vooral haar!) eigen winkels. De hoeden van de refo's, de toga's, de ouderlingenpakken.
Doet kleding er niet toe? Dat doet er niet toe. Kleding mag best iets van je innerlijk reproduceren, maar de ellende is niet te overzien als het wetten worden. En dat zijn het geworden. Niet alleen voor kinderen en pubers, maar wie is er vrij om zich te kleden zoals hij wil? Ik hoor " ze" al zeggen: " Ja, maar dat is gevaarlijk hoor, wat kunnen ze dan al niet aantrekken - of uitlaten, dat is nog veel gevaarlijker" Klopt! Maar dan is het uiterlijk wel weer een afspiegeling van het innerlijk en niet van het oplegde pandoer van het al eeuwen geldende gemeenschappelijke uiterlijk! Het is zo makkelijk iemand te onderhouden over zijn of haar kleding. Een gesprek van hart tot hart is moeilijker, maar wel mooier.
2 opmerkingen:
Er wordt onderscheid gemaakt tussen religieuze groeperingen en hun kleding. Maar als je het hebt over 'De God van mijn vader', dan gold vroeger ook heel sterk een kledingvoorschrift in maatschappelijke klasse. Zo mochten wij vroeger thuis geen spijkerbroek dragen, want dat was voor de arbeidersklasse. De middenklasse droeg een kostuum en de bovenklasse haute couture. Regelmatig rijd ik door GerGem-dorpen en het lijkt alsof elke voorbijganger de koningin zelf is of een prinses.
Op de middelbare school, waar mijn vader werkte, gold een strenge regel van lange rokken. En je zag overal de leerlingen vandaan komen fietsen in lange broek. Massaal werd er beneden in de fietskelder de lange rok uit de fietstas gehaald en omgekleed. Wat voor de jongens natuurlijk een spannende aanleiding was. Pas toen de oude rector met pensioen ging is de regel afgeschaft.
Misschien zit ik ernaast, ik denk dat het God om je hart gaat en niet om de verpakking. Hij vindt het vooral fijn als je iets tot Zijn eer doet. Als je christen bent en denkt God het beste te dienen met je spijkerbroek, suitesupply-pak, toga of desnoods het doelgerichte ‘Hawaï-shirt’ van 2002 moet je dat vooral doen. Voor mij springen er een paar uit.
• 1Kor11:4 Iedere man die met bedekt hoofd bidt of profeteert, maakt zijn hoofd te schande.
• 1Kor11:5 Maar een vrouw maakt haar hoofd te schande wanneer ze met onbedekt hoofd bidt of profeteert, want ze is in dat geval precies hetzelfde als een kaalgeschoren vrouw.
• 1tim2:9 ik dat de vrouwen zich waardig, sober en ingetogen kleden. Ze moeten niet opvallen door een opzichtige haardracht, dure kleding, goud of parels.
Zelf al heb je de overtuiging juist te zijn maar als je je broer of zus aanstoot geeft met jouw manier van handelen/eten/drinken (dus ik interpreteer gemakshalve ook maar even kleden). Denk ik dat het beter is dat je het kunt laten in plaats van hem/haar te provoceren. (Rom14:14-15) Heb respect voor elkaar. Daarnaast kent onze maatschappij ook kleding die autoriteit uitstraalt. Als je leiding geeft in de gemeente en in je korte broek voorgaat heb je mijn respect maar provoceer je een ander of zaait verwarring. Ik denk dat je daar rekening mee moet houden.
Om weer naar de eerst opmerking terug te komen. Misschien is de hartshouding van de zwartekousenkerk wel heel oprecht, hebben de refo’s vol liefde voor Hem een hoedje op. Trekt de pastoor speciaal voor Zijn grote naam een toga aan en haalt meneer ‘doelgericht’ uit pure liefde voor Hem zijn Hawaï-shirt op zondag uit de kast. Voor wie maak jij je als mens aantrekkelijk? Voor God, voor je eigen zelfvertrouwen of eigen ego? Of zeg je Hij neemt me maar zoals ik ben.
Wat God ‘mooi’ vindt staat volgens mij in 1Kor en 1Tim. De kern is volgens mij om de ander niet te provoceren of de ogen uit te steken met je kloffie. Verkapt laten zien hoe goed jij het hier wel niet op aarde voor elkaar hebt. Hoeveel energie gaat er wel niet in zitten welke kleur bij jouw lijn staat, hoe kom ‘ik’ over op de ander? Powercolors gebruiken, vinden ze mij wel mooi, kom ik verzorgt/krachtig of gezond over? Voor wie doe je het, wie belazer je? Laat jezelf geen juk opleggen. Eigenlijk gaat het Hem vooral om je hart. Je bent mooi genoeg. Stop met de aanbiedingen als je niets wilt verkopen.
Een reactie posten